_Psişe, insan zihninin, bilincinin ve bilinç dışının tamamıdır. Galaksilerin ardında tanrıyı aramayı hayal edemeyiz. Her şey psişenin ürünüdür. Eski yunanca'daki psyche sözcüğü, "kelebek" anlamına gelir." Latince'deki animus ruh ve anima can, eski yunanca anemos rüzgar sözcüğüyle aynı köktendir.
_Vücudun merkezi de başta
Sefiller 1 Kitabın Son Bölümü
Yegâne toplumsal tehlike karanlıktır.
İnsanlık bir kimliktir. Tüm insanlar aynı hamurdan yapılmıştır. En azından bu dünyada, yazgı bağlamında aralarında hiçbir fark yoktur. Öncesinde aynı karanlık, yaşam süresince aynı beden, sonrasında aynı kül. Ama insan mayasına karışan cehalet onu karartır. Tedavi edilemeyen bu karanlık insanın içini kaplayınca kötülük’e dönüşür.
(İlk cildin sonunda şu cümle ile biter kitap ve en nihayetinde son bölümde ve kitap genelinde değinmek istediği konu budur “TOPLUMU ALT KATMANLARINDAN AYDINLATIN”)
Sayfa 851
Vera kendi ellerine, ayaklarına, göğsüne, parmaklarına bakıyordu. Bunlar artık voleybol oynayan, kompozisyon yazan, kitap sayfalarını çeviren eller değildi. Bunlar, okul merdivenlerinde koşan, ılık nehir suyuna soktuğu, ısırganların daladığı, sokaktan geçenlerin Vera'ya bir göz atarken baktıkları bacaklar değildi.
2. Kitap
Sayfa 389 - Can Yayınları
Ama yüreğinde hâlâ yaşam vardı; yüreği sıkışmıştı, acı çekiyordu, sizlere, canlı ve ölü insanlara acıyordu; midesi bulandı; Sofya Osipovna, David’i bir oyuncak bebek gibi vücuduna bastırıyor, kendisi de ölüyor, bir oyuncak bebek oluyordu.
2. Kitap
Sayfa 318 - Can Yayınları
Yazgı insanı elinden tutup götürür, ama insan istediği için gider, istememek onun elindedir. Yazgı insanı götürür, insan yok edici güçlerin aracı haline gelir, ama bunu yaparken kendisi de kazanır, kaybetmez. Bunu bilir, kazanmaya doğru gider; korkunç yazgının ve insanın amaçlan farklı, ama yollan aynıdır.
2. Kitap
Sayfa 293 - Can Yayınları