Göm beni, hey rüzgâr! göm beni
Benimkiler gelmedi
Üzerimde uçarı akşam
Ve yumuşacık toprağın soluğu.
Sencileyin özgürdüm,
ama yaşamak istiyordum, yaşamak
görüyor musun, hey rüzgâr! şu soğuk ölü bedenimi
Ve ellerimi kavuşturacak kimsenin olmadığını.
Bu kara yarayı
Akşamın karanlığıyla ört
Ve mavi sise söyle
Benim için bir ilâhi söylesin.
Böylece, yapayalnız erişeyim
Son uykuma, rahatça
Baharın büyük kamışlarının
Söz ettiği, benim baharımın
Beyaz evini bırakacağım, sessiz bahçeni,
Yaşam bomboş ve aydınlık olsun diye.
Senin adına, senin adına söyleyeceğim
Bir kadının hiçbir zaman söyleyemediği utkuyu.
Ve sen hatırlayacaksın sevgili eşini
Onun gözleri için yarattığın cennette,
Ve ben çok ender bir malın kaçakçısıyım —Senin aşkını satıyorum ve şefkatini.
Öğrendim sonunda nasıl taşlaşır yüzler,
Gözkapakları altında, nasıl belirir kara-korku
Acı nasıl yer eder yanaklarda,
Çivi yazılı pürtük yüzler benzeri;
Kara ya da kül rengi lüleler
Nasıl aklaşır göz açıp kapayıncaya kadar,
Gülümseme nasıl solar uysal dudaklarda,
Ve küçük kuru bir gülüşle, nasıl titrer korku.
Yaban balı özgürlük kokar,
Toz, güneş ışını kokar,
Bir kızın ağzı-menekşe
Ve altın- hiçbir şey kokmaz altın.
Tereotu su kokar,
Aşk ise elma,
Ama biz biliyoruz artık
Yalnız kan kan gibi kokar…
Romalı yöneticinin halkın önünde
Topluluğun ölüm bağırtıları altında,
Ellerini yıkaması boşunadır,
İskoçya Kraliçesinin sıska avuçlarını
Oğusturması boşunadır
Kan damlalarını silmek için
Kral sarayının boğucu karanlığında…
Sizin sesinizim ben, soluğunuzun sıcaklığı,
Yüzünüzün yansımasıyım,
Umarsız kanatların umarsız çırpınışı,
Ne önemi var, sizinleyim sonuna dek.
Bunun için böylesi seviyorsunuz beni
Günahlarımla güçsüzlüklerimle;
Bunun için verdiniz bana hiç duraksamadan
En iyi oğlunuzu;
Bunun için hiçbir zaman onunla ilgili
Soru sormadınız bana
Ve övgülerinizin dumanı kararttı
Yuvamı, o yağmalanmış yuvamı
Sonra şöyle dendi: Daha fazla eriyemez kişi
Daha fazla sevemez kişi…
Gövdesinden ayrılmak isteyen bir gölge gibi
Ruhundan ayrılmak isteyen bir beden gibi.
Unutulmak istiyorum ben de, tıpkı onlar gibi.
Yiyip bitirme kendini şu dünya nimetleriyle
Bağlanma eşine, ne de yuvana
Yavrunun elinden al lokmasını
Başkalarının çocuklarına ver.
Ve kulu-kölesi ol senin
En belâlı düşmanının,
Ve yabanıl bir hayvana, kardeşim de,
Tanrı’dan da bir şey dileme.