Sevdiklerimizin değerini bilelim:(
(okumak isteyenler için çok uzun ama duygusal bir metin bırakıyorum buraya -bendenizden-)
(Askerden dönen Necmi'nin annesini kaybetmesi üzerine arkadaşına bunu anlatması)
Necmi başını büküp olayları tek tek anlatmaya başladı. ‘Valla devrem ne sen sor, ne ben söyleyem. Bizimkiler de bilmez ama benim sonum yakındır. Benim Valideyi hatırlar
Çile
youtu.be/yu-bkTnDNkI?si=...
Necip Fazıl Kısakürek ❤️
Mekânın Cennet olsun üstad...
ÇİLE
Gaiblerden bir ses geldi: Bu adam,
Gezdirsin boşluğu ense kökünde!
Ve uçtu tepemden birdenbire dam;
Hiçliğin Tadı.
♦ Ey hüzünlü ruhum.
Ihtiyar budala kanının kanatlarında
hırçın bir kıvılcım yanardı
umudun mahmuzu
yavaşça dokunsa şaha kalkardın
Ey şimdi her adımda derin derin soluyan hasta işe yaramaz beygir uzan olduğun yere dayanmasını bil.
Sönmeyen yanı varmı dünyanın.′
Charles Baudelaire
 R Î
youtu.be/bn1xxyie2jA?fea...
Ağyâr o yazıp durdu fakat râzdan ârî
San'at mi sözün fazlası îcâzdan âri.
Üstâda günâh bir yudum içmez ne bilir mey
Fetvâları allâmenin! îkâzdan âri.
Tu ew qas birîndar bûyî, te ewqas êş kişand, ku te sozek da xwe. Dema tu difikirî ku tu carek din nehêlî tu kes bikeve jiyana te, rojekê kesek bi tesadufî xuya dibe û tu dê dikevî rewşek wisa ku bêhna te jê te girtin û dilê te wisa biheje. Hûn ê hemû êşên xwe yên berê bi carekê ji bîr dikin Mîna ku hûn nebin yên ku wan şevan digirîn, heta ku hûn wan sozên ku we ji xwe re dayî neyên bîra we, axê mirî di dilê we de ji nişka ve şîn dibe. karibin tê de bi cih dibin. Û çîrokek din di jiyana we de dest pê dike, ew kes nuha bala we dibe. Xwedayê ku deriyekî din ji we re vedike, em hêvî dikin ku dilê me bi mirovên dilpak re were.
..
Erdal dersim
Hiçliğin Tadı
Ey hüzünlü ruhum.
İhtiyar budala.
Kanının kanatlarında hırçın bir kıvılcım yanardı,
Umudun mahmuzu yavaşça dokunsa şaha kalkardın.
Ey şimdi her adımda derin derin soluyan hasta
İşe yaramaz beygir
Uzan olduğun yere dayanmasını bil.
Sönmeyen yanı var mı dünyanın...
Ruhum, acılarını örtün.
Ağır mermer tabutlarda uyanacak zamandır.
Yenilmiş yaralar içindesin kocamış bunak
Artık ne kavganın tadı ne de aşkın dinmeyen fırtınası ulaşmaz sularına.
Elveda kavalın türküsü
Flütün iççekici elveda
Somurtkan ve karanlık kapılarımı çalmayın artık
Ey hazların derinliği duyumların ateşi elveda..
Ruhum sevgili baharının bitti.
O çılgın kokuların tükendiği zamandır..
Ayaklarımın altında yusyuvarlak dönüyor dünya
Issız dağların karlı ağzında donmuş bir yolcu derinlere kayıyor
Geçmişin titreyen eli sazdan örülmüş rüzgarlı kulübesi
Gerek yok sığınmaya
Ey her solukta gövdemi yutan zamanın muazzam ürperişi
Ruhum dünyanın çığlarını çağır.
Seni sarıp döne döne götürecektir zaman.
Charles Baudelaire
FERMAN
“Ben ki; Beylerbeyiniz, Karaman Oğlu Mehmet.
Milletime duyurun böyle eyledim ferman…
Sözünü özü diye bilenler çekmez zahmet.
Söylenen anlanınca derde bulunur derman…”
Cûda
Vermeye kıyamadıgım güllerim soldu
ahın ile bağım soldu
Yardan ayrı neşem soldu
Gündüzlerim geceme karışır oldu
Hasret kalmış sözlerim
Yanmış gözlerim de matem bulur oldu
Cihan deriz derya ederiz bir avuç suda
Yutkunmak isteriz.
Hilali gör sümbülü bil,insanı dil,
İhsanı bir,kalbi tekbir aklı da tarumar.
Hece ile kelime cümle ile mana
Sevgi ile sevda bulmaz sela.
Sen bil ki yaranın acısı şundan olur: Bir uzvumuz ne zaman yaralansa ruhumuz ondan haber alır. Ve açık bir gerçektir ki kılıç yarası, ruha büyük bir ızdırap verir. Bundan ötürüdür ki ateşin acısı bütün vücut parçalarına geçer, dağılır. Can çekişme öyle bir acıdır ki yalnız ruhta belirir ve ruhun bütün varlığı o acıya boğulur. Can veren kişinin susması, ses çıkaramaması güçsüzlüğündendir. Öyle ki can vermenin güçlüğünden dil tutulur. Akıl şaşkına döner. Bunu da ancak bunu tadan, bu hali yakinen görmüş olan ya da nübüvvet nuru ile bu hali görmezden önce bilmiş olan bilir (Gazali, 1999: 20).