Nasiruddin Tusi'nin dediği gibi sevginin olduğu yerde adalet aranmaz, çünkü adalete ihtiyaç olmaz, ihtiyaç hissedilmez. Sevgi adaletten üstündür. Adalet, insan cinsi arasında sevgi ve muhabbet olmadığı için düzen ve intizamı koruma ihtiyacından doğmuştur. Insanlar arasında sevgi olsaydı, adalete, yargı ve yargıca ihtiyaç olmazdı.
Tûsî, Nasîruddin, (2005), Ahlak-ı Nâsırî (çev. R. Sultanov), Fecr Yayınları, Ankara.