(8 Mart)Kadınlarımıza ithafen...
Kadınım ben!
Benimde duygularım var.
Bende doğdum,
Bir ana ve babadan.
Bende çocuktum.
Daha onbeş idi yaşım.
Bilmezdim evlilik ne
Ben evcilik sandım.
ÖYKÜLERDEN SEÇTİKLERİM
Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 172 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu
ALINTIDIR.... BEĞENMEYİN, PAYLAŞIN YETER.
Kadın hamile. Bebek erkekmiş.
Aile mutlu çok mutlu.
Bebek doğdu, pipisini gösterdi amcalara.
Amcalarda bayram sevinci. Dünyanın en gerekli organını gördüler çünkü.
Bebek terledi, çırılçıplak soydular, evde misafirlikte, mahallede böyle gezdi. Bu hakka sahipti çünkü pipisi vardı.
Bebek biraz büyüdü. Sünnet olacak.
Davullar, zurnalar,
Kadınlar günü kutlu olsun :))
8 Mart 2001 …
Annem , benim yaşamam için ölümle burun buruna, aynı gün annesi defnediliyor. ((Ben sanırım üzüntüsünden dolayı prematüre olarak doğmuşum bugün...)))
Her 8 Martta yani doğum günüm geldiğinde; ölümden kaçan ve ölüme giden kadınlar görüyorum…İyi ki doğdum diyemedim hiç belki ama mucize bebek olmanın her şeye rağmen hayata tutunmanın gücünü tüm yaşamım boyunca hissettim ve hep hissedeceğim 🦋🦋
🦋Dileğim yeni yaşımdan değil, duam hepimiz için Allah’a ;
🌸🦋Tüm çiçekler ehline denk gelsin 🤲(Amin)🌸🌸🌸
ALINTIDIR... BEĞENMEYİN, PAYLAŞIN YETER.
Kadın hamile. Bebek erkekmiş.
Aile mutlu çok mutlu.
Bebek doğdu, pipisini gösterdi amcalara.
Amcalarda bayram sevinci. Dünyanın en gerekli organını gördüler çünkü.
Bebek terledi, çırılçıplak soydular, evde misafirlikte, mahallede böyle gezdi. Bu hakka sahipti çünkü pipisi vardı.
Bebek biraz büyüdü. Sünnet olacak.
Davullar, zurnalar,
Acı tatlı karışımı minik bir anı
Her şey ben 5 yaşındayken babamın bana bir civciv almasıyla başladı.😌
Yalnız ben civcivimi öyle bir sahiplendim ki zavallı hayvancağıza kedi muamelesi yapıyordum, aslında bebek de denebilir.😁 Onu ellerimle besliyor, sırt çantamda kafasını dışarıda bırakarak taşıyordum, ayağımda uyutmaya çalışır çeşitli aksesuarlar ile süslerdim ve her gittiğim yere kendimle götürürdüm 😄 Ama şimdi düşünüyorum da asıl tuhaf gelen tavuğunda buna gayet memnun bir şekilde uyum sağlaması hiç unutmuyorum ben sallarken o da gözünü kapatırdı😀🤭
1,5 sene sonra okula gitmeye başladım ve elimde olmadan ihmal ettim sanırım, yolda araba çarpması sonucu ne yazık ki onu kaybettim.
O an ki ruh halimi tarif bile edemem, sulu gözün teki olan ben gece gündüz ağladım
Babam ve annem, arka bahçede küçük bir mezar yapıp gömdüler onu.
İlk zamanlar hergün ziyaret ederdim, birkaç ay sonra ilk kedimi sahiplendiğimde yavaş yavaş unutmaya başladım..🙇♀️