Orwell ve Huxley
Gözümüzü 1984’de dikmiştik. Oysa Orwell’ın uğursuz öngörüsünden başka bir öngörü daha bulunduğunu unutmuştuk: Bu değişik kehanet, Aldous Huxley’ın biraz daha eski, biraz daha az bilinen, ancak aynı derecede ürkütücü olan Brave New World’uydu. Okumuş insanlar arasında bile yaygın olan inancın tersine, Huxley ile Orwell’ın
George Orwell & Aldous Huxley (Neil Postman)
Gözümüzü 1984’e dikmiştik. Oysa Orwell’ın uğursuz öngörüsünden başka bir öngörü daha
bulunduğunu unutmuştuk: Bu değişik kehanet, Aldous Huxley’ın biraz daha eski, biraz daha az
bilinen, ancak aynı derecede ürkütücü olan Brave New World’uydu .
Okumuş insanlar arasında bile yaygın olan inancın tersine, Huxley ile Orwell’ın kehanetleri aynı şeye
Köşe Yazılarından/Cihan Aktaş
"...Klasikleri okumanın bir tür disiplin gerektirdiği muhakkak, dolayısıyla zaman içinde keşfedilecek hoşnutluk, kimisi için çileli bir hazırlık anlamına gelebilir. Klasikleri okumadığı için daha mutlu olduğunu söylemeye getiren insanlar tanıdım. Gelgelelim hiç de “ümmilik”le açıklanamayacak olan türde bir bilgi eksikliğinin mutluluğuna yönelim sıklıkla kendi durduğu yere dair bir yüzleşme korkusu yüzünden baş gösteriyor. Klasikler kuşkusuz eleştirel düşünme kapasitemizin yükselmesine katkıda bulunur, çünkü orada resmi tarihlerin anlattığından farklı bir şekilde dile gelir toplumların türlü yüzleri..."
Zaman Yönetimi Yazar : Ray Joseph
BÖLÜM 1
ZAMAN: HAYATİ BİR KAYNAK
Yeterince zamanınız var mı ? Cevabınız kesin bir hayır ise, yöneticilerin büyük bir çoğunluğu ile aynı sınıftasınız demektir. Bu gerçekten ürkütücü, çok nazik bir durumdur. Birden zamanın yeterli olmadığını farkedersiniz. Aslında, hepimizin sahip olduğu zaman aynıdır. Ama bu, pek az insan için yeterlidir. Öyleyse
Biz, kendi üstüne kapanarak yaşayanlar. Gerçek kalesi biziz alçaklığın. Bizim gözümüzün içine söylenir yalan, aklımızın ortasına. Biz inanırız. Biz susarız. Yetmez, alkışlarız. Kendimize alçaklıktan bir vicdan edinir, bakın deriz, biz ne kadar iyiyiz. Kötülüğün ömrümüze uyguladığı şiddetten bir masumluk yaratır, sığınırız. Çocuklarımızın
Biz, kendi üstüne kapanarak yaşayanlar. Gerçek kalesi biziz alçaklığın. Bizim gözümüzün içine söylenir yalan, aklımızın ortasına. Biz inanırız. Biz susarız. Yetmez, alkışlarız. Kendimize alçaklıktan bir vicdan edinir, bakın deriz, biz ne kadar iyiyiz. Kötülüğün ömrümüze uyguladığı şiddetten bir masumluk yaratır, sığınırız. Çocuklarımızın
emar makinesinde yaşanan dram
Bugün emar makinesinde aklıma serdar ortaç'ın binlece dansöz var gelmesi ile yaşadığım dramı uzun öykü şeklinde anlatacaktım hatta yazmaya başlamıştım ama daha emar makinesiyle mücadele gelmeden sıkıldığım için kısa özet geçeceğim. İlk önce personelin üstümü örtmesiyle saatler sürecekmiş psikolojisine girdiğim ve makinenin işleyişini anlattıktan sonra sakın gözlerini açma diye söylemesiyle anarşist ruhumun patlamasını ile gözümü açma isteği mücadelesiyle makinenin içine yavaş yavaş girmiş bulundum. İlk girince hafif kapalı alan korkusu hissettiysem de gözlerimi açma dürtüsüyle mücadele etmekten çabuk geçti. Gözlerimi açmama mücadelesi beynimi tahmini 1-2 dakika sürdükten sonra sesleri dinlemeye başladım. Dinlerken acaba hangi frekansta kaç desibel diye düşünme oyunundan sıkılmaya başladığımda hayatımın en büyük dramı olacak beynimde binlerce dansöz var çalmaya başlaması ile şoku oldum. Bunun nedenini düşünürken cihazın yatağı sallanmaya başladı zamanda acaba ben makinede iken büyük deprem olsa ve beni makinede unutsalar bu seslerle yaşamaya alışabilir miyim diye düşünürken görevlinin kapıyı açma ses duydum ve makine beni kusarken hızla makinenin içine göz attım. Şimdi merak ettiğim sonuç grafiğinde dansöz figürü olursa bunu nasıl doktora açıklayacağım ve youtube.com/watch?v=_ixeJ14... bu seslerden nasıl binlerce dansöze gittiğim ve en önemlisi de bilinç altında o kadar müzik varken bula bula bunu bulmasının verdiği travma nasıl atlacağım. :D
Burası Dünya! - Temmuz ayı hikaye yazma etkinliği
Üzerinde iki ceylanın burunlarını dokundurdukları tasvir edilmiş duvar halısının altındaki, yeri uçtan uca kaplayan minderin üzerine oturmuş, rahlesinde bulunan ibranice bir metni duyulabilecek bir tonda okuyordu. O kadar dalmıştı ki yağdan düşmüş, cızırdayan kapıyı açıp içeri girdiğimi fark etmedi bile. Yüzündeki ifadeden okuduğu şeyi yaşadığını
Temmuz 2018 Deneme/Hikaye Etkinliği
