Sitare
Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
Dün oturup hesap ettim
Sen doğduğun zaman
Ben bir askeri mektepte talebeymişim
Sen bilmezsin Sitare
YETER DİYE HAYKIRMALIK
Geldik boş insanlar diyarına,
Vasıfsız kalabalıklara.
Birilerini çevirsem hepsi arıza,
Birine selâm versem küfürden eş değer.
Yine ömrümü boşa geçirmeye uyandım bu sabah,
Yine içi ölmüş insanlar topluluğu.
Duraklarda müptezel sarhoşlar,
Ve piyasaya yavaş yavaş çıkıyor gereksiz insanlar.
Bambaşka şehirlerin insanlarıyla konuşunca,
Benle aynı
BEZDİRENLER DERGÂHI
Herkes gelip geçer,
Geçene kadar ruha işkence eder.
Tomarla sersemlik,
Kalıp gibi oturan gereksiz şatafat.
Herkes bomboş bir bedenden ibarettir,
Kafasının içinde bir pamuk tarlası var.
Gereksiz bir bencillik alır,
Ağlayın su yükselsin Belki kurtulur gemi
Ne yazsam eksik kalacaktı.
Ne yazsam burada eğreti duracaktı..
birşeyler yazmadım, yazamadım.
Ruhum kaç zamandır yerinde değil.
Bu adeta yok gibi yaşamak,hayatı yeniden etraflıca sorgulamak.
Ne hissediyorum diye içime dönünce gördüğüm yalnızca derin bir sızı...
Ruhum titrek eli ayağı birbirine dolanmış.
Kalleşçe, ahlakı olmayan bir savaşın
İNSAN OLABİLMEK KADAR BİR TAT
Meseleyi mesele edersen mesele olur,
Dünyayı boş bir çerçeveye sokma.
Git kendi hâlinde bu yolu,
Her şeyin yolundadır izleniminde.
Meseleyi mesele edersen çıkamazsın dağın ötesine,
Bakma bu şehrin gelgitli rüzgârlarına.
Bir sözünde öyle bir pislik vardır,
İran Masalları Hakkında-2 | Kubilayhan Yalçın..
Ahmet Yaşar Ocak, Osmanlı İmparatorluğunda Marjinal Sufilik: Kalenderîler adlı çalışmasında şöyle diyor:
*
“Hacı Bektaş-ı Veli’nin tıpkı Barak Baba gibi, yarı çıplak, saçı sakalı, kaşları kazınmış, ama uzun ve gür bıyıkları olan bir Haydari şeyhi olduğunu kabul etmemiz gerekiyor. Hiç şüphesiz bu portre, klasik Bektaşi ikonografisinde iyice yer