Değişim dediğimiz şey aslında bir döngüdür. Bu döngüde herkes bazen aynı bazen farklı ama her zaman bir rol alır. Herakleitos'un da dediği gibi: Değişmeyen tek şey değişimin ta kendisidir. Ama her değişim iyi midir sizce? Değişmek hayatı öğretir, bilmediğini öğrenir insan. Ama bazen acı bir yolla öğrenmez miydi? Bu yol her zaman doğru olmayabilir, düşüncemce. Örnek veriyorum insan hayata ilk atıldığında yanlış kararlar verebilir, gerek çevresi olsun gerek kendisi. Yanlış yola bir şekilde sürüklenmez miydi insan? Bazen bu yanlışı fark etmek zordur, kişi kendisi fark etmez. Peki dostları, o sevdiği yakınları? Bu değişimi onlar kabul edebilir mi? Dostunun zarar gördüğünü bile bile yine de değiş diyebilir miydi? Dediğim gibi değişim tabii ki iyidir, olması gerekir. Ama her değişime de iyi demek pekala mümkün değildir.
"Mutluyken söz vermeyin. Kızgınken cevap vermeyin. Üzgünken karar vermeyin."
- Herakleitos
Neyse ki akış, dünyada kodlanabilen tek şeydir de. Unutmayalım ki, fikirler akışlardır: Herakleitos 'aynı nehre bir kez daha giremeyiz' demesinin ardından ekliyordu: 'üstümüze başka başka sular geldikçe, hem biziz, hem değiliz.' Sorunun bir zaman sorunu olmasından çok, bir akış sorunu olduğu besbellidir. Yine unutmayalım ki, arzular akışlardır; davranışlar akışlardır; zaman ve olaylar akıp geçerler. 
Ulus Baker
Tahales. Anaksimandros,anaksimenes,pythagoras, ksenophanes,herakleitos,parmenides, elealı zenon, empedokles, anaksagoras,12 .leukipos ve demokritos.
benlik, merkez olan ve düzeni sağlayan arketiptir. kişiliğin tümüdür.
"Ateş, yaktığı herşeyi değiştirir, bir kendi değişmez"
Ateş yeryüzünde hiç yanmasaydı neler olmayabilirdi?
Bir tüyo vereyim,
Dünya'nın çekirdeği sönse neler olabilir?
Yani o çekirdek aslında gizli bir ikinci Güneşi'dir Dünya'nın
Ve aslında "ateş" hem yok eder, hemde varlığı simgeler:
Yani Herakleitos haklıdır!
Üstat Karanlık.