✨ " Sorsan herkes haklı!
Peki bu haklı olmayan kim? "
👉 Aslında burada haklı - haksızı aramıyoruz. Sadece bir konuya vurgu yapmak adına başlığı öyle seçtim.
📌 Hayatımızda bir çok olaylar oluyor. İyi, kötü herşey oluyor. Bizler bu olayların içinde her zaman haklı olduğumuz konularımızı ön planda tutuyoruz. Haksız olduğumuz yerde
Yeni Çağın Sorunu “Yalnızlaştırılan” İnsan
Çok çabuk insan tüketiyor bu çağın insanı!
"Kendinizi kötü hissettiren insanlardan uzak durun, çevrenizde insan detoksu yapın; negatif, eleştiren, yargılayan, sorgulayan kişilerden uzaklaşın; yalnız olun ama kimseye ihtiyacınız olmasın" diye bir anlayış pompalanıyor çünkü!...
"Kırk yıllık dostluk" diye bir şey kırk yıl
Sana günaydın çiçeğim demeyi sen periler ülkesine gittikten sonra her zamankindende çok istedim senin bunu tabiiki tam olarak bilmenin imkanı biliyorumki yok...Senden sonra bizi biz eden renkleri aramaya adadım kendimi Yanlız adımlıyorum çoğu zaman seninle gezindiğimiz kıvrımlı sokakları sıklıklada süleyman abinin çaybahçesine uğruyorum
yanından geldiğimi bildiği için nerden geldiğimi pek sormuyor hal hatır sorması bana yetiyor....Birde her zamanki gibi değişmez dedikoduya meraklı komşularımız varya beni deli sanmaları canımı sıkmıyor değil bununla birlikte çokta dert etmiyorum aslına bakarsan içimden gülüp onlara birazda acıyarak geçiyorum....Ellerinle
küçük saksılara diktiğin Zakkumlar büyüdü sakslarını geçen hafta değiştirdim soldurmadım her haziran açıyorlar pembeden beyaza aşkımızı saksıdada olsa yaşatırcasına...evimizde kayda değer pekte bir değişiklik yapmak istemedim paramın olmadığından değil anılarımızın yıpranmasını göze alamadım o yüzden işte her şey yerli yerinde duruyor..senden sonra bende çiçeksiz bir mezar gibiyim...
bu gün daha fazla konuşamayacağım yokluğunun özleminden olsa gerek çok doldum üzülürsün diye bu kez ağlamayacağım Seni seviyorum şimdilik gitmeliyim sende biliyorsun bu saatlerde saksıdaki zakkumlarda susamıştır yarın aynı saate yanında olacağım .....özür dilerim..
Ne korkularımızı ne de kırıldığımızı anlamadılar..
Sanıyorlar ki çok kıymet veriyoruz diye içimiz hep çiçek hep bahar...
Sanıyorlar ki üzerine titredikçe çok güçlüyüz hiçbir şeyden korkmayız...
Oysa öyle olmadı hiç...
Çok sevdik biz hem de çok...
Seviyoruz diye bahardı içimiz ama tomurcukken soldu çiçeklerimiz...
Karadeniz’in en doğusunda, Hopa’nın Kemalpaşa beldesinde doğmuş; Rize’nin Ardeşen ilçesinde on sene yaşamış ve orada
okumuş bir genç olarak 1993 yılında Ankara’ya taşındım.
Alevi kelimesi ve anlamıyla da tam bu yıllarda tanıştım. Buradaki ilk edindiğim arkadaşlarım Alevi’ydi.
İlk komşularımız Alevi’ydi, hâlâ da öyledir.
Annem, bir Karadeniz kadını
Sanıyorlar ki çok kıymet veriyoruz diye, içimiz hep çiçek hep bahar.... Sanıyorlar ki üzerine titredikçe çok güçlüyüz, hiç korkmayız...
Oysa öyle olmadı hiç...
Çok sevdik biz, hemde çok...
Seviyoruz diye bahardı içimiz ama tomurcukken soldu çiçeklerimiz...
Korkumuz çoktu , kaybetmekten,sevilmemekten korktuk hep.
Ne korkularımızı anladılar,ne de kırıldığımızı...
En sonunda her şey olacağına vardı.Ne korkularımız kaldı ,ne de açmadan solan çiçeklerimiz.