Aynanın Görünmeyen Yüzü
Bab-î Esrar
Dünya, yaşadığımız hayat, bildiklerimiz ya da bilmediklerimiz aslında fanidir, hayaldir, geçicidir. Aslında bir sırdır yaratmak, yaratılmak...Bir sırdır kendimiz dahil bütün gördüklerimiz ya da göremediklerimiz, aslında gördüklerimiz bir yansıma bir aynadır..Aslında kendimizdir gördüklerimiz...Ne görüyorsak bizim için sır, ama o sırrı Yaratan için ezelden bilinen bizim için kader ve kazadır... Ve en büyük sır o sırrın yaratıcısı Rabbül alemindir...o sırra kavuşabilmek ona ulaşabilmek bize göreaslında sonu muştu ile ve sonu olmayan bir sırdır... Kainat bizim için bir fırındır, eğer kendi ateşimizle yani aşkımızla pişersek sonsuz mutluluğa kavuşuruz.... Dünya denilen paslı tenekeyi içimizdeki cevhere tercih edersek, sonsuz hüsrana uğramış oluruz... Ancak ümit ederiz ki sırların Sahibini bilmek , bunu içimizde hissetmek ve itiraf etmekle, bütün hatalarımıza rağmen sadece O'na sığınmakla yaratılışımızın gayesine ulaşabilelim...
KK
Sırların sırrı sende aşikar olunca
Bir türkü filizlenir sevda boyunca
Zühre yıldızı saçlarına dolunca
Dünya bir nokta sayılmaz mı...///
Sırların çoğu kalbindedir, sınırların çoğu ise kafanın içinde..
Asırlar boyunca kefeni yırtana, yıldızların sırrı verildi..
~ Güven Taşdemir ~
Diyalektik *
_Spinoza: Anlamak, sevmenin başlangıcıdır.
_Leonardo da Vinci: Anlamadığın bir şeyi, ne sever ne de nefret edersin.
_Marki de Sade: İnsanın anlamadığı ve bilmediği bir şeyden hoşlanmaması kadar doğal bir şey olamaz.
_Gazali: Bir şeyi sevecek ya da düşman olacaksan, onu bilmen gerekir.
_Freud: Sevmek için anlamaya gerek yok çünkü insan duygusal
Onda sırların sırrı: Bulmak için kaybetmek.
Parmakların saydığı ne varsa hep tüketmek.
Varmak o iklime ki, uğramaz ihtiyarlık;
Ebedi gençliğin taht kurduğu yer, mezarlık.
Ebedi gençlik ölüm, desem kimse inanmaz;
Taş ihtiyarlar, servi çürür, ölüm yıpranmaz.
N. Fazıl Kisakurek
Bir kitap okudum, sırrı bir kaç ayette gizliydi.
Okuyanın değil yaşayanın hayat bulduğu,
Her zerresine kadar ibadete durduğu,
Acizliğiyle gurur duyduğu,
Gönlün sırrına vakıf olup, Aşk'a meftunluğu.
Değil miydi ki sadece Bir vardı,
Kalanı hep O'ndan alemler içine aktı.
Öyle bir var vardı ki, kalanın yok olduğu,
Sırların için de hiç olduğu,
Öyle işte, Vardan gelip Hiçliğe koyulduğu...