Yaşlı kadın, bir antika dükkanından aldığı yüzyıllık fincanı özenle salon vitrinine yerleştirdi. Fincanın biçimi, üzerindeki işlemeler, renkler onun bir sanat eseri olduğunu söylüyordu. Ödediği fiyatı hatırladı; hayır, hiç de pahalıya almamıştı.
Hayranlıkla fincanı seyretmeye devam etti.
Derken, birden fincan dile geldi ve kadına şöyle
Sen bir şöminenin başında demlersin çayını
Ben alırım isten kap kara olmuş çaydanlığımı
Vururum kendimi yollara
Çıkarım bir dağ başına,
Yaşlı bir çınar ağacının altında
Türlü zorluklarla yaktığım
Ateşin üstünde ısıtmaya çalışırım umutlarımı
Fokur fokur kaynayan çaydanlıktan
Gökyüzüne doğru süzülen buharlar gibi
Uçup gitmesinden korkarım umutlarımın
Kaçak bir sigaranın dumanı eşlik ederken
Kaçak bir şekilde demlenen çayın buharına
Ben yine severim umutla yaşamayı
Ve yine beklerim gerçekleşecek umutlarımı
M.Ç
Sürekli karşılaştığım ve fazlasıyla rahatsız olduğum bir durumu aktarmak istiyorum. Hadi yaşlı başlı insanları anlıyorum onları geçtim. Ama okumuş etmiş genç insanların hâlâ kulaktan dolma bilgilerle, başkalarının laflarıyla sözleriyle, başkalarının fikirleriyle düşünceleriyle şu an ki iktidarı savunmaları beni gerçekten çılgına döndürüyor. Dün
Gün ıșığı
Gün ıșığı
Intihar saçma,
Saçına yapıșmıș bir sakız.
Sen boya saçlarını sarıya,
Ölüme yüz verme,
Kendini sev, bașkalarına kız.
Arı yanlıș çiçeklere konmuș.
Acı bir bala dönmüș bahtın.
İsmet Özel
Bırakın ince kavak seslerini şehrin içinde
paralar yaşlı kızların koynunda yatarken
bırakın köprülerin üstüne yağmur
ve basma perdelerden lânet bize.
Şaşılacak bir dünyada yaşamaktı; öğrendik
şimdi külçeler yüklüyüz şaşılacak bir biçimde
külçeler yüklüyüz ve çıkmak istiyoruz yokuşu
Sokaklar gittikçe katı bizim adımlarımıza
peşimizde bütün
KUŞLAR, PITLAKLAR VE TIRAŞ SANDIĞI
"ateşten mi geçiyorum
ateşi mi gezdiriyorum yollarda
dağılmış kanatlar gibiyim
rüzgârını beklediğim anlar
kuşlar uçar uçar da akşamına"
Arif Ay
"Kuşlar Çatlaklar ve Tıraş Sandığı" kitabı Zübeyde Andıç'ın ilk öykü kitabı. Arif Ay şiiriyle