Hiç evlenmemiş ve çocuğu olmayan Franz Kafka, Berlin'de bir parkta yürürken, çok sevdiği oyuncak bebeğini kaybettiği için ağlayan küçük bir kız çocuğuyla tanışır.
Kafka, çocukla birlikte bebeği uzun süre arar ve başarısız olur.
Ertesi gün onunla, bebeğini aramak için yeniden buluşmak istediğini söyler.
Fakat yine bebeği bulamazlar.
Kafka, kıza bebek tarafından yazılmış bir mektup verir.
Mektupta "Lütfen ağlama, dünyayı görmek için bir geziye çıktım. Sana maceralarım hakkında yazacağım", diyordu.
Böylece, Kafka'nın yaşamının sonuna kadar devam edecek bir hikâye başlar.
Kafka, küçük kızla her buluşmasında bebeğin maceralarının yazılmış olduğu mektupları okur ve akabinde çocuğun çok mutlu olduğunu görür.
Kafka, Berlin'e dönmeden önce oyuncak dükkanına uğrar ve bir tane bebek satın alır. Daha sonra kız çocuğu ile buluşmaya gider.
Bebeği çocuğa uzatır.
"Ama hiç bebeğime benzemiyor," der kız.
Kafka, bebeğin yazdığı bir başka mektubu çocuğa verir:
Mektupta
“Seyahatlerim beni değiştirdi." yazmaktadır.
Küçük kız yeni bebeği kucaklar ve onunla mutlu bir şekilde evine gider.
Bir yıl sonra Kafka ölür.
Yıllar sonra, bir yetişkin olan kız, bebeğin içinde bir mektup bulur.
Mektupta şöyle yazmaktadır:
"Sevdiğin her şey muhtemelen kaybolacak, ama sonunda sevgi başka bir şekilde geri dönecek."
İmza
Franz Kafka.
BİR KAÇ İYİ FİLM :))
Film önerisi isteyenlerin ilgisini çekeceğini düşünüyorum..
1- Yağmur Adam (Otizm)
2- Benim Adım Sam (Zeka geriliği olan bir baba ve kızı)
3- Sol ayağım (Fiziksel engeli olan bir adam)
4- Guguk Kuşu (Psikiyatri kliniğinde geçen olaylar)
5- Aklım Karıştı (Psikiyatri kliniğinde geçen olaylar)
6- Akıl Oyunları (Şizofreni)
7- Wilber Ölmek
Hayatımın üçte birini köy öğretmeni olarak geçirdim. Köy okulu demedim 3 bin+ kitaplık kütüphane kurdum. Ve şimdi yeni okuluma doğru yola çıkıyorum. Dokunulacak nice hayatlar, birlikte okunacak nice kitaplar var.
Kitap Yazma Serüvenim Nasıl Başladı?
Çocuk doktoru olarak görev aldığım hastanenin servisinde çalışırken, bir çocuğun uzaktan kumandalı arabayla oynadığını gördüm. Bir diğer çocuğun ise bu sahneyi uzaktan izleyip iç çektiğine şahit oldum. Onun da canı oynamak istiyordu. Bu görüntü, kalbimi derinden etkiledi.
Bu duygusal fırtına, beni hemen harekete geçirdi; gidip oyuncağı olmayan çocuğa bir oyuncak aldım. Öğle arasında bu durumu bir arkadaşımla paylaştığımda, basit bir sohbetin ardında yatan derin anlamı fark ettim. Arkadaşımın, düzenli bir gelir sağlayarak her çocuğa bir oyuncak almanın mümkün olabileceğini söylemesi, içimde bir umut ışığı yakmıştı.
Bu andan itibaren, "Kayıp Kelebeği Bulmak" adını verdiğim kitabımın ilk sayfasını açmış oldum. Bu kitap, sadece bir hikâye olmanın ötesinde, içinde umut ve sevgi barındıran bir armağandı. İlk baskısının hemen tükenmesiyle, umudu büyütmek adına devam kitaplarını yazdım. Her bir satış, bir çocuğun yüzündeki tebessümle bana anlam kazandırdı.
Bu kitaplardan elde ettiğim gelirle, 750'den fazla oyuncak satın alıp birçok çocuğun hayatına dokunabildim. Her birinin, içinde saklı umut ve sevgiyi bir çocuğun gözlerindeki ışıltıya dönüştürdüğünü görmek, benim için en büyük mutluluk kaynağı haline geldi.
Bu süreçte yaşadığım duygusal deneyimler, beni daha ileriye taşıdı ve yazdığım her satırda yeni bir umut tohumu eklememi sağladı.
Kayıp Kelebeği Bulmak
Kayıp İnciyi Bulmak
Kayıp Kristali Bulmak
Kayıp Ejderhayı Bulmak
Abdullah Özdemir
Gerçekleştirebildiğim nadide hayallerimden, üç beş tavuk bir de horoz aldım, başlarında yeni kitabımı inceliyorum. Az insan, bolca kitap, çokça huzur.
Evet evet burası kitap uygulaması..
Uygulamada epeydir gördüğüm bir durum var: "Burası kitap uygulaması böyle şeyler paylaşamazsınız." şeklindeki parmak sallamalar. Neden herkes her konuda çok bilgili, yetkili, erdemli, söz söyleme sahibi hissediyor kendini? Sürekli insanlara ne yapıp ne yapmamalarını söyleyecek, onlara sınır çizecek gücü size veren ne ki?
Fotoğraf