Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Yazarın okuduğum ilk kitabı. Dili sade ve akıcı. Konusuna gelince; Yavuz Sultan Selim zamanında yaşamış İsa adındaki bir cellatın yaşam öykūsūnū okurken, kendinizi birden ileri uzay teknolojisi kullanan bir toplumun içinde buluyorsunuz. Kitap bir anda tarihi kurgudan çıkıp bilimkurguya evriliyor. Değişik bir kitap.
Ashab-ı Kehfimiz / Ömer Seyfeddin
Ömer Seyfeddin deyince çoğumuzun aklına Falaka, Kaşağı, Pembe İncili Kaftan, Efruz Bey gibi hikâye kitapları gelir. İlk okul çağlarımda hepsinden kaçınmama özellikle imtina göstermeme rağmen, Türk eğitim müfredatının başka eser kalmamış gibi, özellikle bu şiddet ve koyu milliyetçilik barındıran Ömer Seyfeddin
·
Puan vermedi
(Karakterin kendisine dair spoiler olabilecek bir inceleme) Kitap, sürprizli bir karakterin yazar olma çırpınışlarını anlatıyor ancak daha önemlisi bir insanın "açlık" mücadelesi. Daha ilk sayfasından karakterin öylesine ıstırap dolu yaşamıyla başlıyor ki okudukça bir insanı ne kadar açlıktan var edebilirseniz, işte o kadar edebiliyorsunuz, o tasavvur karşınızda ete kemiğe bürünmüş oluyor. Bu öyle empati yapılacak bir yoksulluk değil yalnız. Kitabın yazılmasının üstünden yüz seneden fazla geçmiş olmasına karşın, açlığın hala böylesine kanlı canlı yaşayan bir dert oluşu aslında onu en zamansız kılan ve kılacak olan unsur oluyor. Karaktere sürprizli dememin sebebi ise kitabın geneline hakim olan o kasvette bile gidip gelen aklıyla kendisini anlaşılmaz kılıp o kasveti dağıtması, bazen konuştuğu insanların gerçek olup olmadığını sorgulama ihtiyacı uyandırıyor olması, açlıktan ölürken sırf bir soylu gibi görünmek için içindeki ceketi satıp bu parayı bir ihtiyara vermesi gibi pek de aklı selim insanın yapmayacağı şeylerden ileri geliyor. Kitap genelde iç monologla ilerliyor. Bu iç monologlar sayesinde açlığı anlamasak da gerçek açlığı yaşayan birini en sonunda inançsızlığına kadar tanıyoruz ki her kitapta yaşayabildiğimiz bir deneyim değil.
bir oturuşta yarıladığım ve şiddetle tavsiye ettiğim muhteşem bir zülfü livaneli eseri. bayılıyorum bu çınar diyebileceğimiz nitelikteki yazarların kendi yaşam serüvenlerini anlattığı kitaplara. reşat nuri güntekin'in anadolu notları, halide edip adıvar'ın mor salkımlı ev'i, selim ileri'nin gramofon hala çalıyor'u, ayşe kulin'in hayat dürbünümde kırk sene'si ve sonunda zülfü livaneli'nin başlığa konu kitabı. keşke bütün ama bütün yazarlarımız böyle güzel anı-biyografi tarzı kıtaplarını esirgemeseler türk edebiyatı'ndan... ve umarım geriden gelen nesillerimiz bu yazarların kitaplarını ve hayatlarını öğrenerek büyürler.
Günümüz öykücülüğü üzerine eleştiriler...
İncelemeye kitap içerisindeki bir bölümden bir alıntıyla başlıyorum. "Öykünün üç atlısı var: Amerikan ve Latin Amerika öykücülüğü, bir de bizim öykücülüğümüz: İlki usta, öteki dörtnala koşmaya alışmış, bizimki tırısta."
...
Öykünün Kedi Gözü, günümüz öykü dünyası üzerine bir eleştiri kitabıdır. Yazar, öykünün günümüzde romanın epey gölgesinde kaldığından bahseder bunun yanında günümüz öykü yazarlarına ilişkin olumlu-olumsuz (daha çok olumlu) eleştirileri dile getirir.
...
Tahminimce bu kitapta bahsi geçen öykü yazarlarının birçoğuna aşina olmayacaksınız, bu yüzden okuması zor olacaktır sizin için. Öncelikle bu eleştiri kitabını okumak için Onat Kutlar, Tomris Uyar, Fürüzan, Selim İleri, M. Mungan, Barış Bıçakçı, Kadri Öztopçu, M. Yalçın, İnan Çetin, Behçet Çelik, Faruk Duman ve benzeri yazarlarının hikayelerinden okumak gerekir.
...
Günümüz okurun çoklukla roman ya da şiir okuduğu günümüzde öykü fazla tercih edilen bir okuma alanı dışına çıkmıştır. Halbuki çok iyi öykü yazarlarımız vardır. Sabahattin Ali gibi, Sait Faik gibi, Memduh Şevket gibi. Bunun yanında 1950 kuşağından çıkan adını duyurmuş öykücülerimiz de vardır. Günümüzde ise öykünün yeri nasıldır, bazen çıkışlı-çoğu zaman inişlidir.
...
Ben bu eleştiri kitabından ne kaptım, bazı yazarları not aldım, okuma listeme ekledim, vakti gelince okuyacağımı düşünüyorum.
...
siirgiller.blogspot.com
Çoğu kitap severin ve okurun bileceği yazarların öykülerinin bir araya getirilmesi ile oluşturulmuş bir kitap. Beni okuduğum diğer kitaplar gibi gerçek yaşamın içinden söküp çıkarmadı. Daha önce bu tarz bir kitap okumamıştım, deneyimdi benim için. Ayrıca aslında bildiğim ama bir türlü okuyamadığım ve yazılarıyla tanışmamış olduğum Halit Ziya Uşaklıgil, Reşat Nuri Güntekin, Peyami Safa, Orhan Kemal, Tarık Buğra gibi bir çok usta yazarın ilk olarak öyküleriyle buluşmak, okumuş olmak büyük bir zevkti.
Kısa ama birbiriyle bağlantılı öykülerden oluşan çok güzel bir kitap.
Kemal'in, ailesiyle ve yaşamından çakışmadan teğet geçen kişilerle ilişkisi, çocukluğu itibariyle başlayan hülyalı uyumsuzluğunu, kendini bir yere ait hissedemeyişini garip bir şefkatle okudum.
Yetişkinliğe evrilişinde de yakasını bırakmayan uyumsuzluk darladı beni, sanırım kahraman olmasını istedim, kalkıp gitmesini ama kaldı.
Yazar o kalışları, o çırpınışları ve insan hallerini o kadar incelikli anlatılmış ki, su gibi akıp gidiyor kitap.
Ben en çok "Mecnunu Çok Dağlar" öyküsünü sevdim hatta öykü ciğerime oturdu diyebilirim.
Selim Deringil kitapta bir araya getirilen uzun yılların emeğini yansıtan makalelerinde, 19. yüzyıl imparatorluk tarihinin simgesel üretim ve yeniden-üretim alanlarını ele alıyor. Din, millet, devlet tanımlarını ve bunların siyasal alandaki kullanımlarını, II. Abdülhamit döneminden Mustafa Kemal’e uzanan süreçte, “devlet aklı” ve pratiklerine
