Bu seriye bayılıyorum desem abartmış olmam. İlk kitabı severek okumuştum ama bana ikinci kitap sanki daha da bir keyifli geldi. Okurken bana enerji verdi. Biraz Şeker Portakalı okur gibi hissettim. Orada da Zeze yavaş yavaş her kitapta büyüyor ve farklı duygular hissetmeye başlıyordu. Burada da Çise artık biraz daha büyüdü ve aşkı bile tattı.
Çise'nin dedesi ona ölmeden önce içinde bir not bulunan köstekli bir saat bırakıyor. Bu saati bulmak için zamanda yolculuk yapan Çise'ye Efendi Krono'nun bir şartı ve elbette öğütleri olacak. Buradaki konuşmalar ve Çise'nin geçmişte gittiği o an beni çok etkiledi. Çok güzel diyaloglar geçiyor aralarında. Peki saati bulmak yetti mi? Gwen'a aşık olan Çise'nin kalbinin yeniden nefes alması gerekiyor. Bunun için de ihtiyacı olan "Aether"i bulması gerekiyor. Çise oyuncak dünyasında yaptığı bu yolculukta ise bize sabrı, azmi ve cesareti gösterecek. Arkadaşları Vorlan ve Firlo ile aralarında geçen diyaloglar ise mükemmel. Her seferinde beni güldürmeyi başarıyor bu üçlü.
Bu kitabın verdiği mesajlar ve değerleri çok beğendim. Bence bu seriyi hem sizler hem de biraz daha ileri yaştaki çocuklarınız rahatlıkla okuyabilir. Şimdi serinin son kitabı kaldı. Bakalım orada nasıl bir macera bizleri bekliyor? 
Her Ay Okuyanlar Kulübü
Keyifli okumalar dilerim
“Yalnız uşaqlar nə axtardıqlarını bilirlər”, – deyirdi Eqzüperi. Biz bu həqiqəti “Şirin portağal ağacım”da balaca Zezenin timsalında görürük. Zeze kasıb bir ailənin dəcəl uşağı olsa da, qəlbi günəş kimi parlaq və insan sevgisiylə doludur.
Beşyaşlı uşağın vaxtından tez ağrı-acı ilə üzləşməsi, ətrafındakılara həssaslığı, onların iztirablarını dərindən hiss etməsi, dostluqdakı sədaqəti insanı heyrətləndirir. Onun zəngin xəyal dünyası uşaq məsumluğu ilə birləşib böyüklərin zamanla itirdiyi bir paklığı yaşadır bizə. 
Şeker Portakalıjo 
José Mauro de Vasconcelos
