Yazarın "Sıdıka Hanım" adlı kitabının (çok önceden okumuştum) devamı olan bu kitap da ailesinin hayatı kaldığı yerden devam ediyor.
Saraylı küçük beyin dadılarla büyümüş, özel hocalarla eğitilmiş, güzelliği ve zarafeti dillere destan olan küçük hanımın hazin sonu, yani yazarın büyük teyzesi Atiye hanım.
Babası küçük beyin serveti zevk ve sefa alemlerinde yiyip bitirdiği, Sıdıka hanım ve evlatlarının yaşadıkları zorlu hayatı okurken acaba bazı insanların gerçekten kaderi mi bu demeden edemedim.
Ama bir bölüm vardı ki; küçük hanımın tüm şansız hayatını gölge de bırakır cinsten, o da Mustafa Kemal ATATÜRK ile tanışıp kısa bir konuşmasıydı. Ama kitabın sonu gerçekten çok acıtıcıydı.
Yazarın yaşanmış hikayeleri okuru kendine çeken en önemli yönü benim için.
#alıntı
"Cahil insanın düşmanlığı yangına, dostluğu ise kış güneşine benzer. Birincisi insafsızca yakar yıkar, ikincisi ise ne ısıtabilir ne de bir yarar sağlar".
