"Irmağın ezgili suları kulaklarına tatlı bir ninni fısıldıyordu. O güzel su, büyük ırmağın akıntısı boyunca çocuklarla atların hep dost olduğu büyülü bir adaya sürüklüyordu şimdi onları."
-Bu kitabı okumak için bir on yıl kadar gecikmiş olsam da, her ne kadar küçük bir çocukken okuduğumda acaba neler düşünürdüm, diye sormaktan kendimi alamasam da iyi ki okumuşum diyorum. Yeryüzünde çok sevdiğim iki şey bir kitapta birleşmiş: çocuklar ve atlar. Bu resimli, iri yazılı, minik kitap bizlere çok büyük bir şey öğretiyor: bir çocuğun saf dostluk duyguları, bir atın sevgisinin asilliği ve bu büyülü bağa ölümle düğüm atan yalancı yetişkinlerin korkunçluğu ... Eğer siz de hala okumadıysanız ve benim gibi on sekizlik bir çocuksanız daha fazla büyümeyi beklemeden okuyun hatta çevrenizdeki miniklere de armağan edin derim. *
"Vallahi oğlum, insan hiçbir şeyden emin olmamalı."
