60 yılda yazılan harikulade eser: Faust.
Konusu insanlık kadar eski olabilir; iblisle anlaşmak, şeytana ruhunu satmak. Beelzebub, Albız, Diablo, Licûfer, Mehpisto, Azâzil yahut Mefisto. Her kültürde birden fazla adı olan şeytanın kötülüklerine karşı Adem'in hatalarını milyonlarca kez tekrarlayan Ademoğulları. Kıyamet kopana dek Şeytan kendine yeni yeni adlar bulacak, ruhunu şeytana satmakla ilgili yepyeni kitaplar yazılacak, üstün teknolojili filmler çekilecek ama hepsi aynı şeyi söyleyecek; aldanma! Konuyu çok irdelemek istemiyorum, okuyanlar elbette bunları düşünür bir diğer hususa geçmenin vakti; güzel dilimize çok kereler çevrilmiş olmasına karşın nedendir bilemiyorum bazı tercümeler çok kötü oluyor. Şiirsel bir metini çevirmek zordur, çoğu zaman anlamı kafiyeye kurban etmemek için uyak es geçilir, kimi zaman da uyak tutsun diye anlam feda edilir. İkisini birlikte becerebilmek her kişinin harcı değil. Okuduğum bu Faust çevirisi de örnek verdiğim ilk duruma örnek, çevirmen anlam kaybolmasın diye uyaktan ve ölçüden çok kaçınmış. Cyrano de Bergerac'ta okuduğumuz mükemmel Türkçe ile bir Faust okuyamayacak mıyız?
Kitaplığımda özel baskı bir Senail Özkan çevirisi var, Ötüken Neşriyatın en iyi işlerinden biri. Keşke ilk olarak onu okusaydım. Goethe'nin büyük atalarından Mehmed Sadık Selim adlı birinin muvazzaf bir Selçuklu askeriyken, Haçlı Alman şövalyelerince esir edilip Almanlaştırıldığı göz önüne alınırsa bu eserin mükemmel bir Türkçe ile Türk okuruna sunulması daha da bir önem kazanıyor. Bir de Senail Özkan çevirisiyle okuyacağım. Bakalım o eser hasretini duyduğum Faust'u bana verebilecek mi?
