Osmanlı tarihin en acı günleri; yıllarca devlet için çırpınmış bir hânedânı acımadan, geçmişin hatrı dahi bilinmeden vatansız, pasaportsuz olarak, hatta yeri geldi vatan haini olarak sürgün ettiler. Bu tarih bu zulmü de gördü. Hemen hemen çoğu İslam beldesinde Türk beldelerinde şuan bile "Osmanlı, Osmanlı" diye anılırken, bizler kendi çınarımızın kurdu olmuşuz.
Bu kitapta benzeri bulunmayan bir eser ortaya konulmuştur. Hânedanın tarifsiz acılar çektiğini, yeri geldi bir tas çorbayla, yeri geldi Bi tutam kuru soğan ile yaşanan acıları bu kitapda nakledilmiştir. Kitapdan bir alıntı ile bu durumu dile getirmek istiyorum;
Sultan Vahideddin Han'ın elinde ilaç alacak, ailesine bakacak parası dahi kalmayınca bir ara kralın yâveri Giuseppe Lavri geldi. Kralın, padişaha, dilediği bir sarayını tahsis etmek ve aylık tahsisat ödemek teklifini arz etti. Padişah, mütehassis olarak teşekkür etti;ancak, Halife, bir Hristiyan hükümdardan yardım alırsa, bu Müslümanları rencide eder," diyerek geri çevirdi. Teklifi kabul etmemesine şaşıran Tahir Bey'e, "Ne yapalım azizim, soğan ekmek yeriz," cevabını verdi.
Osmanlı hânedanı hakkında yalan yanlış benzetmelere, iftiralara kurban olmamak için her bireyin mutlaka okumasını tavsiye ederim...
