Gülnihal okuduğum Namık Kemal kitapları arasında en beğendiğim, en etkileyici ve dikkat çeken tiyatro eseri. Kitapta zâlime karşı koyma, direnme, mücadele anlatılıyor. "Vatan Yahut Silistre" eserini de beğenmiştim, fakat bu kadar düzenli ve özenle hazırlanmış bir eser değildi. Gülnihal'in, tiyatro alanında, Namık Kemal'in ustalık eseri olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Beğenmediğim tek yönü ise romantizmin kıvamının ayarlanamaması. Aşk konusu çok basit ve abartılı biçimde anlatılıyor. Bu durumu Namık Kemal'in diğer eserlerinde de görmek mümkün. Yazılanları sahnede oyun olarak izlemek belki bu basitliği azaltacak, seyirciyi daha fazla etkilecektir. Fakat okurken bu duyguları tam olarak alamıyorsunuz. Hep bir şeyler eksik veya fazla oluyor.
Namık Kemal yazdığı eserler sonucu birçok kez sürgüne gönderilen yazarlardan biri. Bu sürgünlere sebep olabilecek düşünce ve fikirlerini kitap içerisinde birçok yerde görmek mümkün. Benim dikkatimi en fazla çeken şu sözleridir, "Bu memleket çiftlik midir babadan oğla, kardeşten kardeşe, yeğenden yeğene kalıp duracak?"
Gerçekçi ve romantik bir yaklaşımla yazılan; vatan sevgisi, milliyet, hürriyet, aşk konularını içeren bu güzel eseri beğenerek okuyacağınızı umuyorum.
