Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Yine uykusuz bir gecenin sabahındayım! Elimdeki romanlardan yüksek ölçekli kalp çarpıntısı etkisi çıtamı aşacağı ümidiyle her seferinde bir tane alıyorum ve başlıyorum. Hüsranlarım çoktu şu son günlerde. Loretta Chase'in okuyacağım ilk romanıydı. Biraz tarihi aşk romanı özlemiyle başladım ve... Sabah oldu:)
Rita Hunter benim tarihi aşk romanı
Hmm fantastik bir kitap daha. Yazar 3 kitabı 1 kitapta birlestrms. Buradan tesekkurlerimi sunuyrm :D beklemk gibi bi azabi yasatmadigi icin bize.
Kitabn adindan da anlasildigi gibi kanatli bir seri ama melek degil de ejderha olanlarnndan. Eşlerini hissedip koruma altina alma ic guduleri var ve buna Ruh atesi diyorlar. Favori ciftim Lorian ve Sorcha idi ikisi de cok gucluydu.
Ejderha adamlarn eslerini ve onlara bagliliklarini anltyr. Tabi bir de dusmanlar onlar olmazsa olmaz. Morgon deniyor bu kanatlilara ve Gece kanat klani da morgonlarn cok guclu bi klanı. Hatta en onde gelenleri bile diyebilirz. Insanlarla ayni yerlerde yasiyorlar. Tabi bazi kurallar cercevesnde. Guzeldi. Tadinda bi seriydi. Yolculk boyunca okdum bitti :)
Üç kitabın tek kitapta birleşmiş olması güzel çünkü tek bir kitap oluşturacak kadar uzun bir kurgusu yok . Kitap çerezlik kitaplardan kafa dağıtmak için okunabilir. İlk kitapta Jessen ve Lucius çiftini , ikinci kitapta Sorcha ve Lorian ciftini , üçüncü kitapta ise Ella ve Paxon çiftini okuyoruz olaylar dışında çiftler arasında herhangi bir farklılık pek yok.
Aslında çok güzel olabilecek bir hikayeymiş.
Ama çok basite indirgenmiş.
Her hikaye sanki üç paragraftan oluşuyor gibiydi...
Tanışma - Zıtlaşma - Kaynaşma...
Başka da bir şey yoktu.
Yazar çevreyi, o dünyayı bize daha iyi sunsaymış iyi bir etki bırakabilirdi.
1-2 karakteri de merak bile ettim aslında...
Neyse okunmasa bir şey kaybedilmez.
Kitapta 5 öykü var, önceden yazdığı ve daha önce yayınlanmamış öyküler....
"Yatak" adlı öyküsüyle çıkıyor karşımıza yazar, karar vermelerin en çoğunun yaşandığı bir mekan olarak belirleyip yatagiyla yola çıkarıyor okurunu, yetmiyor düşsel yolculuk ekliyor, gidip gelmeler; gelip gönderilmeleri izliyor peşi sira,, yazarin sözüyle öykü noktalaniyor..."yazının içinde uyunakaliniyor"
Sonra, Nihat öyküsüyle devam ediliyor. Bu sefer yataktan çıkılıp olgunlaşmış, akıllı bir çocuk tahayyül ettirilirken bir anda ters refleks veriliyor okuyucuya. Zaten "Heba" adlı romanı okuyanlar bu öyküyü taniyacaklardir...
3. Öykü ise; benim pek beğenmediğim, ya da belki anlamadığım bir öykü,
Ve kitapta en çok okumak istediğim ve merakla bekledigim öykü olan, "Veysel'in Kanatları" öyküsü ise dostoyevski'nin kumarbaz eserine ithaf niteliginde desek yeridir. Öykü boyunca bir çocuğun gözüyle veyseli mi bakacaksiniz; yoksa yetişkin düşünceleriniz mi ağır basacak belli olmuyor. GerçekÜstü bir finalle bitiyor, bana yıllar önce okuduğum" Neslihan Onderoglu/Uc Ceyrekte Fug Gölü" öyküsünü anımsattı.
Son öykü "Şeytan Ucurtmasi" öyküsü de hayal/hayalet safhasindan karsimiza çıkarak deli persfektifimizden duygusal kirilmalari bolca olduğu sahneler çiziyor etrafımuza.
Kitapta çocuk sesleri, hayaller,hayalet anne baba dusselleriyle sizi basbasa bırakarak kayboluyor.
Keyifle okuyunuz...
Hasan Ali Toptaş ile Gölgesizlerle tanıştım ve Heba derken mükemmel diline ve üslubuna hayran kaldım. Geçenlerde bir de baktım ki yeni bir kitabı çıkmış; " Gecenin Gecesi nedir ki bu dedim ? " hemen aldım. Araştırma gereği duymadım çünkü bazı isimlerin kitapları gerçekten okutuyor. Neyse elime alınca sanırım Livaneli'nin Elia'sı gibi resimli, kısa bir eser olacak sandım ama bu ne doluluktur Toptaş ! Muazzam bir tat ya. Kısa kısa 5 farklı öyküden oluşuyor eser. İlk hikayede Yatak isimli; gelin bakın ki yatak canlanmış öylesine bir betimleme ve anlatım var ki bu kitabı daha doğrusu Toptaş okuyun. Hele hele Veysel'in Kanatları diye bir hikaye var soluksuz götürüyor. Çizimleri Ümit Ünal 'a ait bu kısacık 86 sayfalık kitabı su gibi içeceğinize eminim. Her zamanki böyle *Kafkaesk tarzını yine konuşturmuş Toptaş.
*Kafkaesk : Kafkaesk, Franz Kafka'dan geliştirilen, Kafka'nın tasvirlerindeki gibi, tehdit edici ya da korkutucu anlamlarına gelen bir sıfattır. Kafka'nın stiline özgü olarak hikayelerinde anlatım akışının doğal bir parçası olarak bilinen ve algılanan gerçeklikten kopma, uzaklaşma durumunu ifade eder.
Gerçekten bir gerilimi yaşatıyor, gizli anlamı bulmaya itiyor, merak ettiriyor ve anlam yüklüyor. Çok rahat tavsiye edebileceğim bir eser.
İsmini pek çok kez duyup bir türlü okuma fırsatı bulamadığım yazarlardan Hasan Ali Toptaş'ın yeni çıkan kitabı Gecenin Gecesi, ilk gün alır almaz bitirdiğim nadir kitaplar arasına girdi. Almış olmamda hem indirimin hem de ince olmasının payı olsa da, kitabın pek çok kez övgü alması merakımı güçlendirdi. Okuyup bitirmiş olmaktan memnunum ve incelememi yazmaktan sevinç duyuyorum. Kitap roman değil 5 adet kısa hikayeden oluşuyor. Hikayeler bildiğimiz, duyduğumuz, gazetelerde okuyup, ana haber bültenlerinde izlediğimiz zorda kalmış hayatlardan bahsediyor. Bazı yazarlar vardır çok ilgi çekici hikayeleri olur, ne anlatacak diye merakla beklersiniz. Bazı yazarlar ise basit hikayeleri çekici bir anlatımla süsleyerek ifade ederler, Hasan Ali Toptaş bunlardan biri bana göre. Tabi bu kitaba göre yorum yapıyorum. Eserde en çok ilgimi çeken Veysel'in Kanatları hikayesi oldu. Kitabın bazı bölümleri yeraltı edebiyatını anımsattı bana. Üzücü hadiseler olsa da bunları okumak keyifliydi. Sayfalara çizilen desenler güzel olmuş, kitaba güzel bir hava katmış. Son zamanlarda böyle bol resimli ve renkli desenlerle süslenmiş kitapları çokça görüyoruz, ileride artacaktır diye düşünüyorum. Bir köpeğin havlamasını bu kadar güzel anlatan kimseye rastlamadım. Sanki o eski Osmanlı döneminde yazılan süslü anlatımların günümüze uyarlanmış hali gibiydi. Ancak yazar cümleleri biraz daha kısa kursa daha iyi olabilir. Okurken cümlenin sonu nerde, noktayı nereye koymuş diye uzun uzun beklediğim oldu. Merak edenler ilk fırsatta okusunlar bence, kokusu bile başka geliyor bir süre sonra.
Hasan Ali Toptaş'ın kalemini romanlarından tanıyordum‚ öykü biraz alışılmadık geldi. Bitirdiğimden bu yana kendimi Nihat'ın annesi gibi hissediyorum ya da Veysel'in kanatları gibi.
Toptaş‚ acı kahve tadında öyküleriyle okurken anlaşılmayan bittiğinde ise düşüren bir lezzet oluşturmuş.
Demiş ki: "İnsan ancak çocukken ciddi olabilir‚ diyorum söz gelimi ve bu iddiamı tutup o anda dilimin ucuna geliveren saçma sapan birkaç örnekle kanıtlamaya çalışıyorum. Sonra‚ ciddi olmak hep yetişkinlere özgü zannedilir ama aslında onlarınki kurgulanmış bir ciddiyettir‚ diyorum."
ve dahası.
Hasanım Ali'ye kredim çok büyük. Kendisi Türkiye'nin en büyük 4-5 edebiyatçısından biri. Sıfır bir olayı büyüleyici biçimde betimleyen çok az yazar var. Şimdi bu kitabı bir kitap olarak nitelendiremiyorum, düşünüyorum ki Hasan Ali Toptaş yeni bir kitap yazıyor, okurlarına da alın idare edin şununla bana bir sene daha verin diyor. Böyle düşününce tamam diyorum. Ama değilse, bu öykü kitabı Hasan Ali Toptaş'ın değil diye düşünüyorum. 5 öykü var içinde. Veysel'in Kanatları çok çok güzeldi, ama diğerleri için aynı şeyi söylemeyeceğim. Bildik hikaye kitapları için değil, HAT için değerlendiriyorum. Biz okurlar nankörüz, hep daha iyisini bekleriz, o yüzden kredilerle birlikte daha iyisini umarak, okuduğuma pişman olmadan bir yorumu ancak bu kadar naiflikle yazabiliyorum. Affet bizi Toptaş :)
5 adet öyküden oluşan sıcak ve içten bir kitap. Sadece bir anı ancak Hasan Ali Toptaş anlatabilirdi.
Spoiler olabilir..
....
Yatak hikayesiyle yaşadığı mütevazi durumu anlatan bir adam. Sadece sırtta taşınılan bir yatak bile bu kadar çok anıyla anlatılabilir miydi? Kendisine edilen yardımın ağırlığını ve yaşadığı utangaçlığı çok güzel anlatmış.
.....
Fotoğraf hikayesi çok beklemediğim bir şekilde gelişti. Olağan akışında ilerleyen bir andan nasıl mezar taşlarına geldik anlayamadım. Kafamda sonsuz bir şekilde devam ediyor hikaye.
....
Veysel'in kanatları hikayesi de fotoğraf gibi bitti. Kaybetmeye doyulmayan bir kumar masasından hiç beklemediğim bir son. Klasik bir hikayeymiş gibi gözükürken, Hasan Ali Toptaş dokunuşuyla bitti. Zaman zaman kızdım Veysel'e. Sonra birden çok üzüldüm. Öyle içime işledi.
Kısa sürede (bir oturuşta) okunacak bir kitap bekliyor sizi. İçerisindeki Ümit Ünal'ın desenleri de bu akıcılığa katkı sağladı bence.