Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.8
Yıllar Sonra Yeniden Vascencelos Okurken
Doğa ve insan,
mutlu bir birlikteliğe gönüllü lakin diğerleri! bırakmıyorlar. Çünkü bu kadar sevmek sakıncalı! Çünkü bu sevgi onlardaki nefreti gün yüzüne çıkarır, göze batırır, vicdan azabı yaratır. Bu duyarlılık fazla...
"Ağaç, ağaçtır." diye dikte ediyorlar o insana. "Ağaçlarla konuşamazsın. Sen delisin! ama iyi olacaksın.
KAYIĞIM ROSINHA
“…çünkü bir ağacın yüreği kin tutmayı bilmez.”
Demiş Vasconcelos. Acaba bu yüzden mi kitabın ana karakteri Ze Oroco’yu ağaçlarla konuşabilen biri olarak yaratmış? Kim bilir… yüreği kin tutmayan biriyle dost olmak.. var mı ötesi?
Ze Oroco ve onun tatlı kayığı Rosinha’nın hikayesi bu.
Kayığıyla konuşabilen bir adamın hikayesi.
Birlikte tatlı tatlı yolculuk yaparken, Rosinha’dan harika hikayeler dinleyen adamın hikayesi.
Peki Ze Oroco kayığıyla konuşan, kendi hâlinde böylesine tatlı bir adamken çevresindekiler neden onun kağıyı ile konuşmasından bu kadar rahatsız?
Neden bir insanın kayığı ile konuşabileceğine inanmıyorlar? Hadi inanmıyorsunuz tamam, peki bu adamın deli olduğunu nasıl kesin bir şekilde söyleyebiliyorsunuz ve bu konuda bir şeyler yapılması gerektiğini düşünüyorsunuz?
Ze Oroco’nun çevresindeki insanlardan nefret ettim okurken, nefret! Bir de doktor geldi bu olaya el atmak için.. yahu bırakın şu adamı bırakın.. konuşsun kayığıyla, ağaçlarla.. ne zararı var size?
Okurken o kadar duygulandım ki.. Ze Oroco’nun Rosinha ile olan bağı beni çok duygulandırdı. O sessiz sakin hâlleri, bayıldım o karaktere.
Vasconcelos’un da dili bu kitapta beni mest etti, çok akıcı ve sade bir anlatımı vardı. Sayfalar ellerimden akıp gitti diyebilirim.
Şeker Portakalı serisinden sonra en en sevdiğim kitabı Kayığım Rosinha oldu. Sizlere de okumanızı kesinlikle tavsiye ediyorum.
Kitabın Konusu : Eski bir balıkçı ve teknesi arasında geçen hikayeyi konu alıyor. Kahramanımız Ze Oroco, adına Rosinha dediği teknesi ile nehirde seyehat eder. Rosinha sıradan bir tekne değildir, Ze Oroco ile konuşan, sohbet eden, bir birlerine hikayeler anlatan yol arkadaşıdır.
Nininha adındaki ağaç, dedesi, teyzesi ve diğer ağaçlarla ormanda
"Ateşin ışığında, kayığın ölü gövdesini görüyordu. Ne acı! Tohumdan çıkan küçük bir ağaç olmak için çok uzun zaman geçmesi gerekiyordu! Sonra, büyük bir ağaç olmak için yıllar süren mücadeleler veriliyordu. Ardından Kızılderililer gelip ağacı kesiyor ve kayık yapıyorlardı... Ya şimdi? İki saat geçmeden, yaşlı lifleri, ihtiyar gövdesi, rüzgârda döne döne uçuşan, nehirde yitip giden ya da kumsalın kumlarına karışan küle dönüşecekti."
Asıl deli olan kimdir sizce?
Bunca acının karşısında kulaklarıyla değil de yüreğiyle duymak mıdır deli olmak?
Yoksa herkesin kulağını da yüreğini de tıkadığı her canlının sesini işitmek mi deli olmak?
Rosinha şüphesiz ne bir ağaçtı, ne bir kayıktı ne de bir kısraktı.
Hepimizin unuttuğu ama Brezilyalı bir ihtiyarın unutmadığı bir çağrıydı.
Yüreğimizi açsak aslında pencere kenarından görünen çoğu Rosinha'nın sesini duyabiliriz.
Belki onlarla uzun bir yolculuğa çıkarız ve gecenin gündüzün en güzel zamanlarında beraber dertten yakınırız.
Keyifli okumalar (:
Şeker Portakalı serisini yıllar önce okuduktan sonra Vasconcelos ‘un bu kitabıyla buluşmak beni çok mutlu etti. Yazarın sıcacık kalemi aynı duyguları yaşattı bana.
Brezilya ormanlarının kenarındaki sularda kayığı Rosinha ile kurduğu dostluğuyla Ze Oroco, delilik ya da doğanın sırrına ulaşmanın ikileminde ; yaşamının yitip gittiğini mi yoksa mucize ile yeniden başladığını mı sorguluyor , tabi bize de sorgulatıyor...
Edebiyat adına güzel kitaplar arasında olabilecek kalitede , karakterin dünyasına okuyucuyu dahil edecek başarıda , fantastik diyebileceğimiz öğelerle de , iyi kitap okumak isteyenler için tercih edilmeli.
VASCONCELOS - KARDEŞİM RÜZGÂR KARDEŞİM DENİZ
Vasconcelos bu romanında çingene kanı taşıyan Chicao’nun hikayesini anlatıyor. Aşırı akıcı bir dil kullanmış Vasconcelos, sayfalar ellerimden akıp gitti, üslubu çok iyiydi gerçekten. Chicao’nun hayatını okurken biraz sıkılmadım desem yalan olur, her ne kadar akıcı olsa da sürekli aynı şeyleri okuyormuşum hissine kapıldım. Çok durağan bir hayatı vardı yani ana karakterimizin. Bu durağanlık da beni bir yerde artık çok bunalttı ve bir şeyler olmasını dileyerek okudum kitabı.
Anlayamadığım şey ise şu oldu: hem bu kadar sıkılıp hem de bu kadar akıcı bir şekilde okuyabilmiş olmam.
Dediğim gibi üslup iyiydi fakat bir hareket yoktu kitapta.
Chicao bir deniz işçisi ve deniz işçilerinin yaşadıkları da güzel aktarılmıştı kitapta. Sonlara yaklaştıkça kitapta bir hareketlenme oldu ve sonu gerçekten çok güzel ve etkileyici bitti.
Vasconcelos’un bütün kitapları güzel değil bana göre ve ister istemez karşılaştırma yapıyorum kitapları arasında. Şeker Portakalı serisi benim en sevdiğim serilerden biridir ve bu yüzden onu ayrı bir tarafa alıp karşılaştırmaya dahil etmiyorum.
Yaban Muzu ve Çıplak Sokak tavsiye etmediğimi daha önce de söylemiştim. Bence güzel değillerdi.
Kayığım Rosinha’yı çok sevmiştim ve kesinlikle okumanızı tavsiye ediyorum. Son olarak Kardeşim Rüzgâr Kardeşim Deniz’e gelince.. okursanız sevebilirsiniz okunmayacak bir kitap değil ama okumasanız da olur bazında bir kitap olduğunu düşünüyorum. Yaban Muzu ve Çıplak Sokak gibi tavsiye etmiyorum diyemiyorum kesin olarak ama Kayığım Rosinha gibi de kesinlikle tavsiye ediyorum da diyemiyorum. Net konuşamadığım az sayıda kitaplardan biri oldu..
