Dünya sürekli doğuyor, sürekli ölüyordu. Her yaşam Tanrının verdiği bir nefesti. Her ölüm Tanrının içine çektiği bir nefesti. Karşı koymamayı, kendini düşmeye bırakmayı ögrenen kimse kolay ölüyor ve kolay doğuruluyordu. Karşı koyanlar ise korkuyla kahroluyor, zor ölüyor, istemeye istemeye yeniden doğuruluyordu.
