Can kozanoglu'nun okudugum ilk kitabi, acemi egitimi'ni de ekledim listeye. Cok kolay okunan, turkiye'nin yakin gecmisine dair anektodlarla dolu, anlaticinin metin boyunca kendini fena hasladigi bir kitap olmus. Isminden de anlasilacagi uzere, nelerin gercek nelerin kurmaca oldugundan asla emin olamiyorsunuz kitap boyunca. bir insanin anilarini yazmasi cok dogal isleyen bir surec degil zaten. Isin icine hatirlama eylemi girdiginden, bir noktada yazar kendi hatiralarini da yeniden yaratmis oluyor. Kurmacanin sinirlarina siziyor ister istemez. kaldi ki okur olarak, ne kadar gercege sadik kaldigini iddia ederse etsin yazar, okuduklarimizin dogrulugundan emin olma gibi bir luksumuz yok. Uzun lafin kisasi keyifli bir okumaydi, turle yakindan ilgilenenlere ozellikle tavsiye ederim.