Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Bir Kiliseyi Kurtarmak
Her kitap her insana göre değildir. İşte bana göre olmayan bir kitap. Bu kitabı Paris'in ve Hugo'nun kitabı yazma motivasyonun hatrına okudum. Pişman mıyım? Hayır. Çünkü çok güzel bilgiler edindim ve Paris'e gitmek isteyenlere öneririm.
Peki kitabı sevdim mi? Kesinlikle hayır.
Kitap amacına uygun olarak kilise mimarisi ve Paris insanı hakkında size güzel bilgiler veriyor. Yapmaya çalıştığı şey kiliseyi korumak için etkileyici bir hikaye yazmak olan Hugo bunun yolunu Romantizm akımında buluyor. Böylece tam bir romantik olarak her şeyi dramatize etme, herkesin ciğerini sökme işine girişiyor.
Spoil vermek istemem de kitabın sonunda tek mutlu kahraman nasıl bir keçi olabilir. Neyse ki kitap amacına ulaşıyor ve Notre Dame kilisesi yıkılmak yerine restore ediliyor. Ayrıca şunu da ekleyeyim. Bu dönem insanlarından yaka silkmiş durumdayım nasıl bir ahlak ve vicdan anlayışları var anlamıyorum. Her dönem kitabında yahu bu nasıl bir toplum oluyorum.
Gelecekten gelen ek: Bu şaşkınlığı Germinal’i okuyup çözdüm. Sizlere de şiddetle tavsiye ederim.
·
Puan vermedi
15. yy. Paris' inde geçen konusu ile hiçbir zaman eskimeyecek bu roman, gerek mimari gerek atmosfer tasvirleri ve tabi başarılı ruh çözümlemeleri ile tam bir başyapıt. Victor Hugo, insani duygulara tam on ikiden değiniyor. Bu kitap insana sahip olduğu -varsa tabi biliyosunuz artık öyle insana pek rastlanmıyor- etik ve ahlaki değerleri sorgulatıyor.
Quosidomo ne kadar çirkinse kalbi bir o kadar güzel, vücudu ne kadar biçimsizse ruhu ve karakteri bir o kadar muntazam. Gelin görün ki bir kusuru(!) var: Çok iyi kalpli.
Adalet, iyilik, sınıf farkı, burjuva, din ve pek çok temel kavramı ele alan bu romanda Quosidomo "merhamet" i temsil ediyordu. Hem de ne merhamet... O koca koca dünyaları sığdırdığı küçücük kalbi, biri için atıyordu: Güzeller güzeli Esmeralda. Öyle masum öyle karşılıksız sevdi ki Esmeralda'yı. Nihayet anladı Esmeralda onun kıymetini. Kimsenin onu görmediği, ezip geçtiği ve susuzluktan kavrululduğu vakit harika bir şey oldu: Esmeralda ona su verdi. Gözyaşlarım...
"Dünya hassas kalpler için bir cehennemdir."
"Esmaralda bana su verdi."
‘’Oysa ben zindanı içimde taşıyorum, içim kışla, buzla, umutsuzlukla dolu, ruhum karanlık.’’
Çirkin, Kambur, tek gözlü, diğerleri tarafından korkunç gözüken, katedralin bahçesine bırakılan bir çocuğa Claude Frollo isimli Notre Dame katedralinin baş rahibi sahip çıkar. Eksik-tamamlanmamış adam anlamına gelen Quasimodo ismini verir. herkesin
Paris'in Güzel ve Çirkin'i
(SPOİ)
Klasiklere saygısızlık etmek istemem fakat benim görüşüm pek iç açıcı olmayacak sayın okurlar.
Öncellikle kitapta çok fazla betimleme vardı, kitabın 200 sayfası neredeyse sadece betimlemelerden oluşuyordu. Olay örgüsünün başladığını düşünerek okuduğum her sayfada önüme duvar gibi betimlemeler çıktı.
Yani diyebiliriz ki betimlemeler, olaylardan ve karaterlerden büyük rol çalmıştır. Bir ara bırakmayı düşündüm çünkü betimlelerin bu kadar yoğun olması çok canımı sıkmış adeta nefes alamamıştım.
Bazı yerlerde olaylar sanki birbirinden kopuk gerçekleşirken bambaşka bir sayfada iki konunun birleştiğini hissettiriyor.
İyi yanlarından biri ise olay örgüsü insanı bir anda içine hapsediyor. Çok hızlı akıyor ve okurken keyif alıyorsunuz. Ben özellikle Çingene Kızının başına gelenleri okurken uzun süre elimden bırakamadım kitabı.
Kitap ilkel dönemlerin mutsuz sonlu Güzel ve Çirkin'i olarak adlandırılabilir.
Kitabın akışı yoğun olarak duygusal ve hüzünlü. Quasimodo'nun yaşadıkları, ihaneti, örselenmesi derken.. Yine de acıyla "Ahh, sevdiklerim." demesi ve kitabın sonunun duygusal kırılmalar yaşatacağı çok açık.
#idam bir ceza değil#
Victor Hugo; 1802 doğumlu Fransız şair, romancı ve oyun yazarıdır. Romantik akımın ünlü isimleri arasında yer alan Hugo, Fransa'nın en büyük yazarları arasında kabul edilir. Sefiller ve Notre Dame'ın Kamburu ile dünyaca tanınan sanatçı hakkında en çok eser yazılan ilk 100 kişi arasında yer almaktadır.
İdam; işlenen bir suçun
1831 yılında yayınlanan Notre Dame'ın Kamburu o dönemin karanlık Parisine ışık tutuyor. O zamanın Krallık döneminden yer yer kesitler vermiş Victor Hugo.
******
Quasimodo Notre Dame'ın zangoçudur. Kambur, çirkin, gözlerinin biri patlak, bacaklarının biri uzun biri kısadır. Çan çalmaktan kulakları sağırlaşmıştır. Konuşmayı çok az bilir, Turuncu saçları, orantısız vücudu ile halk tarafından dışlanan ve şeytan olarak adlandırılan sahipsiz biridir. 4 yaşında iken onu rahip Claude Frollo sahiplenir ve büyütür. Quasimodo bu yüzden ona büyük bir bağlılık ile bağlıdır. Fakat rahip bir gün bir çingene kızına aşık olur. Adı esmeralda olan bu dillere destam güzellikteki kız başka birine aşıktır, fakat rahip Frollo kızı paylaşmak istemez. Türlü olaylar yaşanır ve kız Quasimodonun eşliğinde kiliseye sığınır. Fakat Quasimodo da kıza büyük bir aşkla bağlanmıştır... Olan olaylar yaşanan bir çok trajediyi beraberinde getirir.
Dünya ve Fransız Edebiyatının en büyük isimlerinden,romantizm akımının öncülerinden ‘Victor Hugo’nun yazdığı bu eserde;19.yy Fransız toplumunu,Ortaçağdan gelen gotik mimariyi ve özellikle Paris’in simge yapılarından Notre Dame Katedralinin önemini ayrıntılı şekilde anlatan bir eser.
Paris,kitabın ana karekteri olarak karşımıza çıkıyor .Paris detaylı bir şekilde tasvir ediliyor.
Kitapta kilisenin zangoçu Quosimodonun çingene kızı Esmeraldaya olan aşkı kitabın diğer konusuydu.Bu kısımda etkileyici gelmedi bana.
Matbaanın Fransa’ya gelmesiyle el yazmalarının yok olmaya başlaması,Katedrallerin gotik mimariyle bezenmiş heykelller yerine dümdüz dini yapıların inşa edilmesine dikkat çekerek mimarinin insan üzerinde ki etkisine değinmesi hoşuma giden kısımlarıydı.Cadıcılık,büyücülük ve karşıt kavramlarını birlikte aktarması bize çağın gelişimi ve değişimi hakkında bilgi veriyor.
Kitapta çok fazla isim olması karışıklığa sebep oluyor.
Çok büyük hevesle başladığım bu kitap beklentimi asla karşılamadı.Sefilleri yazan bir Victor Hugo değildi sanki.
·
Puan vermedi
"Üstelik böyle biçimsiz bir yaratığın böyle bahtsız bir yaratığı himayesine alması, bir ölüm mahkumunun Quasimodo tarafından kurtarılması oldukça dokunaklı bir sahneydi." Bir güzelin çirkin kaderi ve bir çirkinin güzel ruhu kitabın başkahramanları... Muhteşem bir roman Notre Dame de Paris... Kahramanları, onların kader çizgisi, şehrin
Esmeralda'm salak kızım benim. Bu yaştaki kizlar her dönem mi aynı oluyor ? Buradan kızlarıma sesleniyorum ; "kendi degerinizi bilin".
Neyse... Okuduğum en sağlam klasiklerden biriydi. Gerçi Roma mimarisinden uzun uzun anlatmasa, direk konu odaklı olsa çok çok iyi olur ama eleştirmek haddim değil. Kitabı bitireli bir kaç hafta geçti fakat hatırladıkça ne güzel kitaptı diyorum yani büyüsü hala devam ediyor bende.
Victor Hugo'yu ne kadar anlatsam, ne kadar övsem de kelimelerim kifayetsiz kalır. İyi okumalar
Norte dame in kamburu
Kitabı okumaya başladığınızda ilerde bizi çok güzel bir hikayenin başlayacağını seziyorsunuz ve bence olması gerektiği gibi olan bir Paris gezisine çıkarıyor sizi kitap.Sonrasinda o eşsiz, sürükleyici hikeyeye geri dönüyorsunuz.
Hikayeye gelirsek,her bölümü ayrı ayrı soyut mesajlar veren.Bir roman nasıl yazılır adeta ders vermiş Victor Hugo,verilmek istenen mesajlar öyle güzel serpiştirilmiş ki hikayenin içine...
Kahramanlara gelirsek,en çok etkileyen elbette ki Esmeralda tiplemesi oldu.Esmeralda,ama o kadar güç bir hayata göğüs germiş güçlü bir kadının,bir erkeğin sesine yenilip,kendini yakalatmasi,çok trajikomik geldi bana.
Ah quasimodom,hem sadık,hem iyi yürekli ama bir o kadar da çirkin bir tipleme.
Karakterleri uzun uzun anlatmadan bir de rahip ten bahsetmeden geçemicem.Yani hırsın bir karaktere yansıması ancak bu kadar iyi aktarılabilirdi.
Kısacası çok uzun gibi gözükse de hikayenin içine girince kaybolacaginiz,ağızda tat bırakan bir kitap.Tavsiye ederim