Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Ahmet Ümit ! Gerçekten Uluslar arası çapta bir yazar.
Böyle bir yazarın kendi doğduğum ülkede yetişmiş olması gurur verici.
Yazdığı romanların neredeyse hepsini okudum.
arkadaş bir tanesi bilemi bıkkınlık vermez !
Hepsimi demire dökülen yağ misali akıcı olur.
Okunması tavsiye ederim.
Puan 10/8
Öncelikle yorumum bazı yerleri spoilerli olacak o yüzden kitabı okumamış olan arkadaşım yorumumu okumamanı öneririm kitap uzun zamandır listemde olup okumak istediğim bir kitaptı daha önceki kitaplarında olduğu gibi bu kitapta da Ahmet ÜMİT'in dili çok akıcıydı olaylar heyecanlı başlıyor daha ilk sayfasından sizi etkisi altına alıyor
Ahmet Ümit'ten okuduğum bu ilk, muhteşem eseri soluksuz okudum. Daha ilk sayfadan son sayfasına kadar heyecanı dorukta yaşattı. Genç arkeologlar Fırat Nehri kenarında, kazı çalışması yaparlar. M.Ö 700 yıllarında Patasana isimli bir adamın yazdığı mektup niteliğindeki tabletleri meydana çıkarmaya başlarlar. Ne kalem, ne kağıt, Patasana kireçten yapılma pişirilmiş tabletlere farklı dilde yazmıştır bunları. İngiliz çevirmen bunları çevirir. Yazdıkları, hikayesi, yazarın yarattığı yer, mekan, geçmiş ve geleceği harmanlaması oldukça büyüleyiciydi. Altı çizilecek çok cümlesi vardı. Başlarda Patasana'yı çok sevmeye başlamıştım. Ama aşık bir insanın, kaybetmiş, kalbi hınçla, kibirle dolmuş bir insanın ne raddeye gelebileceğini okuyoruz kitapta. Diğer yandan kazı yapılan yerde meydana gelen cinayetler, baş karakterin kuşkuları, her karakterin hikayesi etkileyiciydi. İnsana ders veren bir kitaptı. Tarihle harmanlanmış bu kitabı herkesin okumasını öneririm. O kadar sevdim ki gerçekten yaşanmış gibi bağlandım romana. Pdf okuduğum için de üzüldüm. Bu kitap herkesin kitaplığında yer almalı.
Ahmet ümit şaşırtmıyor
Gaziantep’teki antik Hitit kazılarında geçen bir cinayet romanı demek bu kitaba biraz haksızlık olur .örgü bir cinayet etrafında dönüyor evet ,ancak her Ahmet Ümit kitabında olduğu gibi çok zengin alt mesajlarla,alt hikayelerle ,kendine özgü çeşitli karakterlerle dolu çok zengin bir roman.ülkenin asıl zenginliği olan farklı etnik kökenlerin nasıl kaşınıp kanatıldığını çok güzel bir yerden anlatılmış .
"Ben zalimler çağında yaşayan bir alçaktım. Tanrıların korkak haline getirdiği bir alçak. Alçakların en acınacak olanı, en tiksinti vereni. Yüreğini dalkavukluk, aklını düşmanlıkla besleyen sinsi bir saray yazmanı. Bedenine sinmiş soylu nefretini, görkemli giysilerin yüzündeki derin acıyı, tunçtan daha katı bir mutluluk maskesinin ardına gizleyerek Hatti kralının emrine koşan ikiyüzlü bir tören adamı.
Sevdiği kadın, aşkı uğruna ölürken, kralına bağlılığın vakarıyla ellerini göğsünde kavuşturarak sessiz kalmayı seçen, yeryüzünün en onursuz erkeği. Erkeklerin yüz karası. Aşkı için ölmenin yüceliği yerine, sarayın taş duvarlarında büyüyen kendi değersiz varlığının görkemli gölgesine sığınmaktan çekinmeyen, sefihlerin en rezili.
Ben ölüler içinde yüzen, ben, tanrılar tarafından alnına, 'Sonsuza kadar acılar içinde kıvranacaktır,' yazılan Saray Başyazmanı Patasana."
Yine Ahmet Ümit ve yine ters köşe bir son...
Merhaba
Ahmet Ümitin okuduğum ilk kitabıydı. Arkeolojiyi her zaman çok severim. Tavsiye ederim. Bundan sonra ki kitaplarını da okudum devam edeceğim.
Coğrafya kaderdir
Ahmet Ümit Patasana’da Anadolu’nun belleğini kazıyor. İki farklı zamanda iki farklı koldan ilerleyen roman ortaya çıkardığı binlerce yıllık Anadolu resmiyle günümüz Türkiyesi’ni oluşturan şartları daha iyi anlamamıza imkân tanıyor.
Daha önce Patasana'yı okuduğumda demiştim ki ben Patasana’nın hikayesini daha çok beğendim diye; işte burada da Ninatta’nın hikayesini okumak oradaki Patasana'yı okuyor gibi hissettirdi bana. Hem de bu kez bölünmeden ve direkt olarak bana yani okuruna seslenen birisi tarafından anlatılıyordu hikayesi. Acımasız, zor, imkansız ve yasak bir
Ahmet Ümit'in okuduğum ilk kitabı. Aslında polisiye eserleri pek okumam, ama adım attık bakalım. Eser kazı çalışması yapan arkeologları anlatıyor. Yaptığı çalışmalar sonucunda tabletler de bulunuyor. Tabletler 3 bin yıl öncesine (Hititler) dayanıyor. Yazan kişinin adı da 'Patasana'.
Kazı mazı derken ahanda cinayet oluyor. Bilim insanları tedirgin ve şaşkın duruma düşüyor. Yetmiyor bir cinayet daha! Katil kim? Bunun peşine de düşüyorlar. Bir günümüzü okuyoruz, bir 3 bin yıl önce patasana reisin yazdığı tabletleri. Eseri beğendim, amma biraz aynı ilerleyiş ile gidince sıkıldım azıcık. Ahmet Ümit'in diğer kitaplarına da bakacağım..
-Ama öğrenmek kolay değildir, bir kaplumbağa gibi sabırlı, başı göklere değen yalçın kayaları un ufak eden rüzgar kadar inatçı olmalısın.
-"Ama asıl bugünü karanlıktan kurtarmak gerek. Bir halk karanlık ve zulüm içinde yaşarken, yalnızca geçmişi aydınlığa çıkarmak için uğraşmak yeterli değil."
-Bir sürü insan sürmekte olan savaşın farkında bile değil. Ancak oğullarını, eşlerini, kardeşlerini kaybedenler, bir de savaşanlar her şeyin farkında.
Ahmet Ümit'in eserlerini okurken duyduğum heyecanın yeri bambaşkadır. okuduğum Patasana kitabının heycan verici bir şekilde ilerlemesi kitabının okur üzerinde bıraktığı tesir muazzam ötesi olduğunu gösterdi. Yazarın kurgulamiş olduğu olay okur üzerinde büyük bir etki bırakıyor. Kitabın sonu akıl almaz bir şekilde bitmesi kurguyu dahada dinç tutuyor.
Kitap geçmiş ve günümüz şeklinde ilerliyor. Patasana’nın tabletleri çıkınca cinayetler de başlıyor. Bu cinayetler ve tabletlerin bağlantısını bulma üzerinden ilerleyen kitapta teröristler için gerilla tabirinin kullanılması beni çok rahatsız etti. Kitap genel olarak akıcı olsa da çok sevemedim.