Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Rasim Özdenören'in üçüncü öykü kitabı Çok Sesli Bir Ölüm'ün ilk baskısı, 1974 yılında Nuri Pakdil'in ikinci hamlesi'yle Edebiyat Dergisi yayını olarak yapılır. Çok Sesli Bir Ölüm, Sabah Aralığı, Kan, Çatışma adlı dört öyküden oluşan eserde, bireysel ve toplumsal çözülmenin, göç olgusunun, bireyin ve toplumun yaşadığı
Notlarım
Rasim Özdenören nev-i şahsına münhasır vasıflarını kitaptaki bütün denemelerinde yansıtmış ve bizleri bunlarla ilmek ilmek donatmış.
Bu kitapta genellikle hacmi çok uzun olmayan edebiyat ve sanat üzerine düşüncelerini barındırdığı denemeler var. Bazı denemeler adına neden bu sorunla ilgilenmiş; bu ilgilendiği sorunun kıymeti nedir gibi
GÜNDELİK HAYATIMIZIN MASKELERİ
Günümüz insanı kadar şaşkınlaştırılmış bir başka insan neslinin gezegenimizde yaşadığına inanmak güç. Kendi payıma,ben bu kadar çelişkiyi, karmaşayı bir arada yaşamış bir başka neslin geçmiş olabileceğine ihtimal veremiyorum.
Günümüz insanı her şeyden önce hazza, konfora alışmıştır. Dünyanın bütün kolaylıkları
Türk edebiyatına öyküleri ile kazınmış olan Rasim Özdenören'in ilk ve son romanı. Benimse okuduğum ilk eseri. Yazar, Türk edebiyatına olan hayranlığımı hatırlattı.
Esasında roman da iki ayrı hikâyeden oluşuyor. Umutsuzluk ve umutsuzluğa rağmen bir bekleyiş içinde koca bir ömrünü sadece gül yetiştirerek geçirmiş, seksenli yaşlarda, evinden çıkmayan, halkın gözüyle derviş olarak "sessiz protestosunu" sürdürüyor. Bir farkındalıkla aslında yıllar boyu rahatsızlık duyduğu hiçbir şeyi değiştirmediğini, daha kötüsü değiştirme eğilimi dahi göstermediğini sezinliyor.
Diğer tarafta ise gün içinde sıkça karşılaştığımız arkadaş gruplarından yalnızca biri anlatılıyor. "Kimin eli kimin cebinde belli değil!" diye tabir ettiğimiz, Batı'ya benzeme çabası içerisinde, ana dilini dâhi konuşmaktan aciz bir grup. Bu grupta yine bir umutsuz var. Kendini evine hapseden dervişimizin aksine Sitare, kalabalık içinde yalnızlaşan bir karakter. Etrafındaki tüm olayları kendisi başarmışçasına anlatması sebebiyle romanın başında kendisinden nefret etmiştim. Fakat alelade yazılmış bir karakter olamaz. Günümüzde hepimizin yaptığı gibi tüm o büyük umutsuzluklarına rağmen kalabalığa karışıp basit biri görünerek kendince kalkan oluşturmuş.
İnsanlar tarafından anlaşılamamış iki karakterin de son durumuna şaşırmamakla birlikte çok etkilendim. Tavsiye edilir.
Duran Boz Hoca'nın editörlüğünü yaptığı Okuma Hikayeleri :Kitabı 2013 yılında alıp okudum. Hâlâ da açar okurum ve başvuru kitabım niteliğinde. İçinde Rasim Özdenören'den Ali Ural'a, Necip Tosun'dan Ali Emre'ye, Sadık Yalsızuçanlar'dan Aykut Ertuğrul'a birçok şair ve yazarın okuma hikayeleri yer alıyor. "Her insanın bir hikayesi vardır sonuçta. Okuma Hikayeleri'ndeki metinlerin her birinden tutkuların en asiline sevdalanan beyinlerin ürpertisi süzülür. Bir yüreğin, hülyalara açılan bir yüreğin ilk çarpıntıları görülür bu metnin toplamında." diyor editör ve okumaya sevdalı beyinlerin hikayelerini sunuyor bize. Kitabın sonunda sınıf düzeylerine göre okuma listeleri de var. Dediğim gibi başvuru kitabı. Bu kitapta yer alan okuma hikayelerinden yola çıkarak oluşturduğum listeye göre okuma yapıyorum çoğu zaman. Çoğu yazar ve şairin hikayesi evinde başlıyor kitapları olan evleri var çoğunun ve kitap okuyan anne, baba ve akrabası. Efendim, Okuma Hikayeleri okunmalı ve serüvene dahil olunmalı der iyi okumalar dilerim.
·
Puan vermedi
Uğruna savaşılan bir vatan vardı. Çok canlar siper etmişti kendisini bu yolda. Kurtuluşa erildi, topraklar korundu belki ama hesap edilemeyen bir şeyler zuhur edecekti, hem nereden bilinebilirdi ki bir toplumun kimliğinden soyutlanılacağı.
Fırından ekmek almanın, başkalarının sokaklarında geçerli bir neden olmadığı sürece geçmenin ayıp sayıldığı