Tezer Özlü'nün anlatımını, dilini, kendini yaşatmasını, yaşatırken bizi de onunla birlikte sürüklemesini seviyorum. Ondan okuduğum 4.kitap. Kendimi onunla birlikte Avrupa'da gezerken buldum. Sevdiği yazarların Franz Kafka,Cesare Pavese, Italo Svevo'nun peşinden kendini sürüklemesi, onların yaşadığı duyguları anlamaya çalışması belki de Tezer Özlü'yü kendisi yapan yegane özelliklerinden biridir. Aslında kitabın adı "Bir İntiharın İzinde" ama türkçeye "Yaşamın Ucuna Yolculuk" olarak çevrilmiş. Cesare Pavese'in intihar ettiği odaya doğru yola çıkar.
Ben kitabı okurken kendimi "Ben de böyle düşünüyorum ama bunu dile getirmemiştim." derken buldum.
Tezer Özlü'yü çoğu kişi beğenmese de benim Lirik Prenses'im o.
Ben bu kitabı okurken biraz da Zaman Dışı Yaşam'daki diyalogların da bu anılardan geldiğini anladım. Aynı olay ama Zaman Dışı Yaşam'da diyaloglar şeklinde yazılmış. Bu kitap da daha da ayrıntılı okuyoruz olayları.
Italo Svevo'nun kızıyla yaptığı konuşmayı okurken bir yazarın eserlerini de okumam gerektiğini düşündüm.