Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
222 syf.
·
Puan vermedi
Roman tadında bir eser bekliyorsanız eğer beklentileriniz boşa çıkacak demektir.Başlangıçta biraz kısa olay örgüleri var ama asıl kitabın yazılış amacı eleştiri yazmak gibi.Yazar 1902 yılında Londra'nın karanlık tarafına ışık tutmuş.Yazarın bir süre fakir kesimle yaşamaya başlayıp burda geçen birkaç olayı ve daha sonra gözlemlerini ve eleştirilerini ele almış.Benim için özellikle aranıp okunacak bir kitap değildi.Elbette içinde çok etkileyici gelen insan olmanın farkı nerde dedirten kısımlar var ama bence bir öncelik değil kitap.Ama kitabın adının güzel seçilmiş olduğunu itiraf etmeliyim.Sefaleti uçurum olarak görmek ve sefalet yüzünden dibe vuran insanları uçurumdan düşen insanlara benzetmek de yazarın güzel bir tercihi olmuş.
336 syf.
10/10 puan verdi
Kitapta Amerika’da ezilen halkın yazarın deyimiyle ‘uçurum insanları’ ile onları ezen oligarşi arasındaki sınıf mücadelesi anlatılmaktadır. Diktatörlüğü anlatan ‘Demir Ökçe’ kavramı ilk kez burada kullanılmıştır.
Emekçi sınıftan gelen on yaşından beri atölyelerde çalışmış, kendini geliştirerek de öğrendiği Almanca, Fransızcasıyla yayınevine
1902 yılı Londra- Doğu Yakası ve günümüz Dünyası. Değişen takvim yılıyla beraber ekonomi, güçler dengesi, kanunlar, devletler, yollar, binalar ve daha birçok şey. Ama üzülerek söylüyorum ki insanlık adına değişen pek birşey olmamış. Ötekileştirilen insanlar, ölen çocuklar ve yetişkinler, birbirini sevmeyen, nefret edip kin besleyen insanlar, savaş, açlık, yıkım. İşte Uçurum İnsanları kitabı ben de bu kadar karamsar bir etki bıraktı. Çevremdeki iyi şeyleri gölgede bırakacak kadar bir üzüntü yaşattı bana. Birebir acıyı yaşayan insanları gözlemleyerek, onlar gibi yaşayarak yazılmış bu eseri okumanızı tavsiye ederim.
Jack amcaya saygım ve hayranlığımın bir kat daha attığı bir kitap. Dünya en güçlü devleti, güneş batmayan imparatorluğun, en ünlü kentinde en fakir kısmında yaşayarak gözlemlemek için, hayatını ve sağlığını riske atarak deneyimlerine bize sunduğu yazılı belgedir bu kitap(Rakamlar kısmında bazı sıkıntıların olduğunu söylemeden geçemeyeceğim. Ya Jack amcanın matematiği kötüydü yada yayınevi birkaç hata yaptı. Yayınevi iletişim olunca kesin bir yargıya varamadım.). Ben şahsen böyle bir gözleme kalkıştığımı düşünmek bile titrememe yol açtı. Hatta deli bir anım denk gelir niyetlencek olursam, sağlam bir kalkandan döverek aklıma başıma getirmesinin sözünü aldım. Şimdi, o kadarda değil canım, cümlesini duyar gibiyim. Size şu kadar diyeyim; bizim yoksul sınırında yaşayan insanların, o döneme kıyasla hayat kaliteli baya yüksek. Yedikleri yiyecekler(Daha doğrusu benim bir öğunde yediğim yiyeceğin 1/10'u ile tüm gün geçiriyor ve yedikleri yiyecekler şuan hayvanlara bile vermeyecek kadar kalitesiz.), içtikleri içecekler, yaşadıkları yerler(Evsizlerin durumu daha kötü, kapitalist sistem öyle bir eziyet ediyorki okurken içim parçalanıyordu.), çalıştıkları işler ve saatlere göre aldıkları ücretler o kadar düşük ve kötü ki hala hatırladıkça kötü oluyorum. Jack amcanın bizim gibiler için kullandığı, nazik insanların en azından bir kere okuması ve 16 bölümde dahil olmak üzere sonuna kadar olan kısmı çok iyi irdelenmesi gereken bir kitap. Göz ardı ettiğimiz hayatların en dibini, tüm çıplaklığı ile yüzümüze vurduğu, şimdiye kadar yeraltı dünyası ile ilgili okuduğum kitaplardan en sert etki yapan bir kitap.
'Uçurum İnsanları' Jack London'ın büyük bir yazar oluşunun kanıtı. Sadece hissederek değil yaşayarak yazdığı bir eser.
1902 yılında dönemin altın çağını yaşayan Londra'nın, Doğu yakası diye adlandırılan semtinde aç, evsiz, yoksul ve işçi sınıfının arasına onlardan biri gibi karışan yazar, deneyimlerini ve gördüklerini kaleme almış ve kitap 1903 yılında basılmıştır.
Kitapta yazar tek göz odalarda yaşam mücadelesi veren aileler, sokaklarda yaşamaya çalışan ve gece uyumanın yasak olduğu parklarda banklarda sabahlayan evsizler, iş bulacak kadar şanslı olup da ailesine bakmaya çalışan insanların hayatları mücadeleleri anlatıyor. London bu insanların hayatlarını irdeliyor, mahkemelere giderek davaları inceliyor, gazetelerden araştırma yaparak yaşanan insanlık ayıbını, yüksek kesimin ve yerel gazetelerin yokmuş gibi gösterdiği sorunları gözler önüne seriyor.
Jack London'ın 26 yaşında yazdığı bu kitapta beni ağlatan bölümlerden birini paylaşmak istiyorum:
"Size son anlatacağım bu savaşa umutsuzca katılan on yedi yaşındaki Harriet olacak Harriet A. Walker. Bir emaye fabrikasında çalışırken hastalanmış, babası ve kardeşi aç olduğundan hastalığını saklamış ve her gün altı kilometre yürüyerek işine gidip gelmiştir. Ölümüyse on yedi yaşını bitirmeden olmuştur."