Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
90 syf.
9/10 puan verdi
Mekandan ve zamandan tamamen bağımsız olarak ele alınan metinde ana karakter bulunmamakla birlikte bütün karakterin gözlerinden ve sitem dolu sözlerinden; sıkılmışlık hissi, mutsuzluk, yaşanmadan tükenmiş hayatların, hedeflerin ve asla gerçekleşmeyeceğinin bilincinde olunan hayallerin kalıplaşmış izleri görülüyor. Melankolik bu atmosferde kimse istediği hayatı yaşamıyor, yaşayamıyor (!) Yiten zamandan muzdarip şekilde sürekli söylenerek ve ne yazık ki bunu değiştirmek için de bir çaba göstermeyerek yaşamlarına devam ediyorlar.
Pişmanlık ve can sıkıntısına bulanmış bunca boğucu ruha eşlik ederken insan merak ediyor; bu kayıp zamanın bilincine ne zaman varacak ve artık bir dur demek gerektiğine karar vereceğiz. Zaman gidiyor, gitmekle kalmayıp bizden de götürüyor. Parça parça ufalanıyoruz onun karşısında. Azar azar yiterken ruhumuz, ömrümüz veya umudumuz; yaşayabilmek, adım atabilmek, ben de buradayım diyebilmek için daha neyi bekliyoruz hala? Yeterince zaman kaybetmedik mi? Yeterince tükenmedik mi? Yeterince düşmedik mi taşlı yollarda, sonu görünmeyen yolculuklarda .. Şimdi gereken, zamana karşı atak yapmak da.
Yine de umudun hala insanı terk etmediğini de gösteriyor bize Çehov. Emek ve inancın karşılığını alabileceğimizin göstergesidir burada Vanya Dayı. Yer yer Oblomovluk sinse de üzerine, o hırkayı çıkarıp bir köşeye atmasını da biliyor sonunda. Tutuyor zamanın iplerinden sıkı sıkıya.
Profesör Serebryakov, emekliye ayrıldıktan sonra, güzel karısı Yelena ile beraber taşradaki çiftlik evine geri dönmüştür. Profesörün eski eşinden olan kızı Sonya, onun dayısı Vanya ve eski kaynanası Maria o güne dek çiftlikte durup dinlenmeden çalışıp dişlerinden tırnaklarından artırdıkları her kuruşu profesöre göndermişlerdir. Ama artık hasta ve yaşlı bir adam olan profesörün çiftliğe yerleşmesi boşa harcanmış bir hayat demektir onlar için, hayatlarını üzerine inşa ettikleri değerlerin yitip gitmesi, ideallerinin bir bir sönmesi... İnsanlar yerine birtakım gri lekelerin, hayaletlerin dolaştığı, yalnızca bayağı sözlerin işitildiği, yemekten, içmekten, uyumaktan başka bir şeyin bilinmediği taşra, ruhlarını zaten yavaş yavaş tüketmiştir. Ümitsiz aşkların acısı ve profesörün beklenmedik teklifinin şaşkınlığı ile de ipler iyice gerilecektir.
Trajikomik bir tiyatro eseri.
Bu kitap güzeldi ve alınacak bir kaç ders vardı benim için. İlk olarak bir adamın hayatını birine yada bir şeye bağlı olarak yaşamaması gerektiğidir bence en önemli kısım. ikinci söyleyebileceğim hayatın her zaman akıp geçtiği ve insanın bir süre sonra benden her şey geçti felsefesi kapladığıdır. Üçüncüsü ise hayatın çok farklı alanlarda neler çıkartacağı bilinememektedir bence güzel bir şey bu. Son olarak her zaman yenilik peşinde koşup dolu dolu bir hayat yaşamanız dileğiyle.
Spoiler İçerir!
Bu kitabı İlber Ortaylı'nın önerdiği kitap listesinde gördüm ve okumak için seçtim. Kitap tiyatro oyunu tarzında yazılmış. Kitap da bir emekli profesör için hayatlarını heba etmiş insanları ve bu profesörün emekli olduktan sonra 2. eşi ile birlikte bu köy yerinde bulunan yurtluğa yerleşmesini ve sonucunu anlatıyor.
Duygularına hakim olamayan insanların ortaya çıkardığı durumları ve sonuçlarını aşkın gözünün nasıl kör olduğunu görüyorsunuz.
Çok fazla anlatmak istemiyorum okumanızı tavsiye ediyorum. Çevirisini Ataol Behramoğlu yapmış çevirisini çok kaliteli buldum.
Aşkı memnu eserine benzediğini düşünüyorum.
90 syf.
8/10 puan verdi
Tıpkı martı piyesi gibi, realizmi vurgulayan bir piyes. Kitaptaki her karakteri mutsuzluk kaplamış. Kitap şunlardan bahsediyor: toplumsal açıdan ahlak’ın çöküşü, insanların ilişkileri, sadakatsizlik. Bu kavramlarla ve hiciv dolu yaklaşımla harika şekilde kurgulanmış bir eser okumuş oldum:)
Vanya dayı incelemesi
İnsanların birbirine benzeye hayatları, duvara tosladığı zamanları oluyor. Vanya dayı ile Sonya gibi. Her biri yanlış bir kişiye âşık olmanın ve yanlış tercih yapmanın azabını yaşamaktadır.
Anton Çehov'un tiyatro eseri. Tiyatro eserini okumak yerine izlemek çok daha keyifli olsa gerek. Umarım bir gün denk gelir ve gidebilirim.
Gelelim kitaba.
Vanya Dayı kitabın adı ve Vanya Dayı karakterinin daha çok ön plana çıkması yönünde öngörüde bulunabiliriz tabi ama okudukça asıl kahramanın Sonya olduğunu net şekilde görebiliriz. Tabi bu benim fikrim. Anton Çehov 'un Rus toplumsal yapısını en iyi şekilde ele aldığı, aydınları kritize ettiği, aşkın yaşama ne denli renk kattığı yönünde birçok unsuru içinde barındıran bir kitabına şahit oldum. Özellikle profesöre yönelik Vanya Dayı tarafından yapılan eleştiriler Rus aydın kesimine yönelik ince eleştiriler barındırıyor. Hani derler ya "okumuşsun ama adam olamamışsın" tam da bu düşünce mevcut Vanya Dayı özelinde profesöre karşı.
Diğer karakterlerde de hayata dair bir bıkkınlık, yılgınlık mevcut. Çiftlik evine gelen kadının renk kattığı bir yaşamdan söz edebiliriz. Özellikle karakterler arasındaki diyaloglar etkileyici. Sonya'nın özellikle kitabın sonunda verdiği mesajlar okunası.
Vanya Dayı
Çehov dan insanlar ve insan katmanları üzerine bir eleştiri oyunu. Hangi açıdan bakarsanız o açıdan bir çatışma bulursunuz. Genç-yaşlı, sahip-hizmetli, eski-yeni, güzel-çirkin vs. Ayrıca bunların dışında mecbur kaldıkları sisteme de eleştiride bulunuyor..
"Dünyayı haydutların, yangınların değil de, nefretin, düşmanlığın, bütün bu küçük didişmelerin mahvettiğini anlamanız gerekir..."
Merhabalar. İlber hoca bu kitabı önerdiğinde hemen listeme ekledim ve okumak için şu an fırsatım oldu. Bu kitabı neden önerdiğini okurken anladım. Değindiği konu çok özeldi.
Kitapta bir çiftlikte yaşayan insanların ruh hallerini okuduk. Yazarın çoğu karakterin psikolojisine değinmesi empati yapma açısından bizlere kolaylık sağlıyor. Ben şahsen kitapta olan tüm karakterleri anladım, kendimi onların yerine koydum. Yazar karakterleri farklı yaşlardan farklı kişiliklerden seçmiş. Yaşlı bir emekli profesörün mutsuzluğunu okurken, genç yaştaki karısının pişmanlığını da okuduk mesela. Bunun gibi her karakterin bir duygusu vardı metinde. Ben bunu fazlasıyla sevdim. Sanki hangi birine üzüleceğimi bilememişim hissi verdi.
Kitapta; hayatta hiçbir amacı olmayan, vakitlerini boşa geçiren asalak insanların girdiği ruh bunalımı da vardı. Bunun yanında başkaları için çalışırken; kendimize, ihtiyacımız olan dinlenmeye ne kadar vakit ayırabildiğimizin üzerinde durduğu bir kitaptı. Göz ardı edilen bastırılan bu duyguların aslında insanı nasıl buhrana, karamsarlığa sürüklediğini gösteriyordu. Ardı ise hiçbir şeyin keyif vermediği mutsuzluk...
Kitabı ciddi anlamda çok sevdim. Tiyatro okumakta zorlanmıyorum ben ama bu kitapta zorlanılacak bir kısım yok zaten. Karakter sayısı fazla değil o yüzden unutma ihtimaliniz yok. Kitabın vermek istediği mesajı, edindiği konuyu anladığınızda keyifle okuyacaksınız. Şimdiden iyi okumalar. ♥
“Ne diye böyle yiyip bitiriyorsunuz kendinizi?“
Herkese merhaba,çok sevilerek okunan yazarların başında gelen
Anton Çehov ,kalemini ve dilini sevdiğim bir yazardır benim de. Her ne kadar tiyatro eserlerini sevmesem de bu kitapla fikrimi değiştirdiğimi özellikle belirtmek istiyorum.
Vanya Dayı, seni uzunca bir süre unutamayacağım,sanırım.
Büyük bir evde yaşamlarından mutsuz ve umutsuz yaşamakta olan bir grup insanın yaşamlarına tanık olduğum,bir tiyatro metnini okudum az önce. Çok severek ve büyük bir ilgiyle de okuduğumu belirtmeden edemeyeceğim ayrıca. Bu kadar mutsuz bir insanın bir arada olmasına ve hayatlarını tekdüze bir akışa bırakmalarına şaşırdım doğrusu. Ya da aksine bu kadar çalışkan ve bilinçli olup hayattan beklentisini kesmiş,sevgi,ilgi nedir bilmeyen ve buna zaman ayırmak istemeyen eğitimli bir kişinin düşüncelerine mest oldum. Hele o üzerine,tabiat ve orman varlığı üzerine söylediği her cümlenin altını çizdim doğrusu.
İnsanın üretmekten çok tükettiğini, bununla yetinmeyip nasıl da yıkıcı bir işlev gördüğünü en açık şekilde gözler önüne sermişti bize.
“hepimizin içinde yok edici bir şeytan var.. ağaçlara da, kuşlara da,kadınlara da, birbirinize de hiç acımıyorsunuz...”
Çehov aynı zamanda karakterlerle alt-üst ilişkisini eleştirirken,bir başka karakterlerle hayattaki durumları körü körüne kabul etmeyip sorgulamamız gerektiğini dile getirmiş ve tüm bunları realist bir açıdan ele alarak , dönemi ve toplumsal yapısını eleştirmişti. Gerçekten çok ilgi ve alakayla okuduğum bir eser oldu.
Tavsiyemdir: Okuyun, okutturun!
Keyifli okumalar herkese :)