Selam olsun, Musa'yı Yere Seren Kudrete
İyi bayramlar kardeşlerim
İyi bayramlar hepinize
Söyleyin sizin temiz yüzleriniz
Neden kan revan içinde
İyi bayramlar bu gece
Bayram sabahı göremeyen işçilerime
İyi bayramlar çaycı Hüseyin abiye
Selam olsun kardeş topraklara
Açlığımız Afrika'ya
Filistin sokaklarındaki göz yaşlarımıza
Selam olsun yavru vatana
Hilyesi, kumaşından ağır basanlara
Hikmetlere Şereflere
İyi bayramlar bu toprağın yiğitlerine
Ahmet oğlu Mehmetlere
Ellerimizin semada birleştiği tevazuya
İyi bayramlar Yunus Emre'ye
Bektaşlara Çelebilere
Bir ömrü siyer sahibine
İyi bayramlar Mekke Medine'ye
Kudüs'e, Şam'a, Buhara'ya
Selam olsun yerin ve göğün sahibine
Selam olsun gölgesiyle
Musayı yere seren Kudrete
Kübra Nur Gümüş
Sait Faik'in Diyeceği var
"Çok düşündüm, neden bunları yazdım, diye. Burada insanın vakti bol oluyor. Sonra anladım ki, hep var olduğunu düşündüğümüz bir okur için yazıyoruz bir hikâyeleri. Orada, bilmediğimiz bir yerde, cumbalı bir evde ya da apartman dairesinde, belki çocukları doyurmuş, çantalarını hazırlamış, yakalarını, önlüklerini takmış, sonra iki gözlerinden öpüp uğurlamış biri için yazıyoruz. Sabahın hayhuyu geçtikten sonra ferahlayacak. Belki de koşarak işe gidecek. İncire ya da tütüne. Yolda, Selçuk vapurunda iskele tarafına, bahar güneşine oturup kitabını açacak. Bizim hikâyemizi okuyacak. Mesut olacak ve huzurla saçlarını geriye atacak. Sonra da çaycı çocuğa gülümseyecek. Ha? Olmaz mı? Belki de biz işte onun için, bizi seven sadece bir okur için yazıyoruz bütün bunları.”
Bir varmışz bir yokmuşuz s
Yine masadayız sayın okur. Hatta masanın kendisiyiz artık bir nevi, antlaşmalar, dertler, politik savaşlar, şiirler, romanlar, çaycı Ahmet abi, kara sevdası İlknur abla… Birçok konunun kafamızın içinde yer ettiği yaşlardayız. Kendimizden çok etrafımızı kurtarmaya, kendimizi ise unutmaya çalışma evresindeyiz. İlk aşkımızı, ilk yazımızı, bedava çıktı diye sevindiğimiz cipsimiz tadını unuttuğumuz ama halen bir yeri çok özlediğimiz bir zamandayız. Yine de yaşıyoruz bunca şeyle. Yaşamak mecburiyetindeyiz çünkü. Büyüklerin zor dediği zamanları görmedik biz hiç, bizim zorumuz istediğimizi alamadığımız, neden olmadı diye hayıflandığımız şeylerde saklı daha çok. Köylü çocuklarından değiliz biz, şehirlide olamadık hiç. Hep bir araftayız bu yüzden. Romanlardaki kötü karakterle merhamet edecek kadar saf, sevda uğruna kendimize merhamet etmeyecek kadar kötüyüz biz. Kitap okur, çay içer, klasik muhabbetleri yapmamaya çalışırız. Aradığımız kendimizdir ama kendimizde olmayacak şekilde ararız. Ne yaparız çoğu zaman bizde bilmeyiz aslında. Suni gündemlere takılmadan yaşamaya çalışır, boynumuza vurulmak isteyen zinciri kırarız. Anadolu çocuğu olmaya çalışırız kimi zaman, kimi zaman ise şehirli bir eliti taklit ederiz. Ama dedim ya, kendimizi bulamayız biz. Bulmaya çalışır ama bulmamak isteriz, kaybedeceğimizi biliriz çünkü. Ne kadar karışık değil mi? Aslında basit olan bizim için en güzel yoldur ama her zaman zorlaştırmayı severiz biz. Mazoşist miyiz peki? Hayır o da değiliz. Dedim ya, ne olduğumuzu daha çözebilmiş değiliz. Masal gibiyiz daha çok sayın okur, bir varmışız bir yokmuşuz, bir yazmışız bir susmuşuz.
Batılı filozof ve sosyologların insanı tasnif ederken ikili bir yaklaşım ortaya koydukları takip edilmektedir. Birincisi "Homo Sapiens"; ikincisi ise "Homo Religious"tur. Homo Sapiens, aklı kullanarak tabiata ve maddeye hükmeden egemenlik veya güç unsuru olarak tanımlanmıştır. Diğer taraftan Homo Religious ise aşkın ile hemhâl olmuş, kutsalın yolu olarak tavsif edilmiştir.
Sayfa 19Kitabı okudu
"Totem" ve "ongun" kelimelerinden birinin diğerinin yerine kullanıldığı görülmüştür. Geçmiş toplumlarda kutsallık atfedilen ve insanların onlardan türediği kabul edilen hayvan, ağaç, rüzgar gibi tabiat unsurlarına dayandırılan kutsiyet unsurlarına totem veya ongun adı verilmiştir.
Sayfa 23Kitabı okudu
Moğollarda vefat edenlerin eşyalarını ateşten geçirmek suretiyle temizlendiğine inanmışlardır. Yine Nevruz kutlamaları sırasında ateş üzerinden atlama eyleminin gerekçesi ateşle temizlenme mitinin süregelen uygulamasıdır.
Sayfa 52Kitabı okudu
Orta Asya Şaman inançlarına göre hayat ağacının yedi veya dokuz dalı olduğu Şaman'ın gökyüzü seyahati sırasında bu katları kullandığına inanılmıştır
Sayfa 38Kitabı okudu
Kozmogonik bağlamıyla mekan hilkatin birincil aşamasıdır. Hemen hemen tüm mitolojilerde yaratma eyleminin birinci safhasını mekan oluşturmaktadır.
Sayfa 75Kitabı okudu
Eski Türk inançlarına göre mezar üzerine dikilen ağaç sayesinde ruhun aslına rücu edeceğine inanılmıştır. Böylece ağaç sayesinde dönüşümün sağlanacağı kabul edilmiştir.
Sayfa 41Kitabı okudu
Türk mitolojisinde Korkut Ata'nın suya ecel gelmez yaklaşımı ab-ı hayat anlayışının bir başka versiyonu gibi görünmektedir
Sayfa 35Kitabı okudu