İzzet Mollanın bilgece söylenmiş vezinli sözü;
Sa’y edip isyana destimde o kaldı akîbet
Zâhir oldu “Leyse li’l - insani illa mâ se’â
* (Bilmeyerek) İsyan içine düşüp hep o uğurda çalıştım da şimdi elimde yalnızca kötülükler kaldı. Böylece ‘insan için çalıştığının karşılığından başkası yoktur’ ayetinin acı gerçeği kendini gösterdi.
Kalalım mı kılıç altında öyle
Oturmak dinimizde var mı böyle
Esir etmiş nice Tatar’ı bir bir
Kırım Rusya da kalsın mı söyle
Ol Moskof’tan varıp öcüm alayım
Ya düşman içre helak olam şöyle
3. Selim
Yavuz’un ordular karşısında sarsılmayan yiğitliği yahut isyan ve ihtilali kanla boğmaktan çekinmeyen hışmı ve gözüpekliği, sıra aşk dizeleri dizmeye gelince birdenbire munis, hisli, zarif ve şefkatli oluverir.