''Yağmuru yabancı bulmadı kendine. Şimdi onun altında tek başına yürüse, gitse. Yıkasa hayalsizliğini, arıtsa sıkıntılarını. Bütün iç pürüzlerini eritse bu yağmur. Bütün pislikleri atsa. Bütün ödevleri, bağları, borçları. Kala kala bir o yabancı kadına, bir bodrum kat penceresinde gördüğü o ele geçmez yaratığa karşı duyduğu belirsiz duygular, anılar kalsa.''
İnsan değişken bir yaratıktır. Her çağında ayrı bir evrenin içindedir. Kendi yarattığı bir evren.
Yaşam pek kısa, uzun da olsa, kısa... Seksen yıl yaşadıktan sonra bile yaşamınızı pek kısa bulacağınız bir gün gelecektir. Diyeceksiniz ne çabuk bitti bu öykü. Yola henüz başlamıştık, ilkokula daha dün girdim, öğretmenler, dersler, sınavlar, karneler. Sonra ilk sevgiler, acılar, sevinçler... Yaşamın hangi anında olursak olalım geçmişimizi pek kısa, pek yakın bulacağız kendimize.
(Oktay Akbal)
