'Gözler konuşmaya başladığı zaman her şey susar.'
Sayfa 139Kitabı okudu
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
Ben de gördüğün her şey babamla başlar.
Sayfa 149Kitabı okudu
Neden ben de sizin gibi olamıyorum. Bir ben miyim düşünen ? Bir ben miyim yalnız ?
Sayfa 49Kitabı okudu
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
Sayfa 190Kitabı okudu
Dünyada hepimiz salllantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez. Kağızman köylerinden birinde bir çift öküzüne tutunan bir adam tanıdım. Öküzleri besiliydi, pırıl pırıldı. Herkesin, "- Veli ağanın öküzleri gibi öküz yoktur," demesini isterdi.
Sayfa 183Kitabı okudu
İnsanların kimliği ilk bakışta anlaşılmıyordu. Gözlerinde böyle bir hasta olsun isterdi. O zaman aradığını aldanmadan, ne çabuk bulacaktı ! Kim bilir onu kaç kere görmüştü de tanıyamamıştı. Onları anlamak için, doğruluklarından kuşkuklanarak konuşmalarını dinlemek, davranışlarını görmek gerekti. Kişi, öyleyken bile aldanıyordu.
Sayfa 179Kitabı okudu
Onun beni bırakıp gitmesini beklemekle eskiden bana gelmesini beklemenin üzgünlükleri arasında hiçbir ayrılık yok.
Sayfa 158Kitabı okudu
Açık korku kişiye adam öldürtür, gizli korku uslu uslu oturtur.