"Belki de insanlar kendi kendilerini düşünmek, hayaller kurmak için yeteri kadar
yalnız kalamadıklarından anlayışsız oluyorlardı."
Sayfa 105
—— Boşver.
—— Ne oldu?
—— Ayrıldık.
—— Neden?
—— Uzatma. Başkasıyla gördüm.
Sayfa 25 - Can Sanat YayınlarıKitabı okuyor
Ayak bastığımız her yer dünyanın merkezi oluyor..
Sayfa 20 - Can Sanat YayınlarıKitabı okuyor
Yalnızsın. Yalnız bir adam gibi yürümeyi, aylak aylak dolaşmayı, sürtmeyi, bakmadan görmeyi, görmeden bakmayı öğreniyorsun. Saydamlığı, hareketsizliği, varolmayışı öğreniyorsun. Bir gölge olmayı ve insanlara sanki hepsi birer taşmış gibi bakmayı öğreniyorsun.
Sayfa 42Kitabı okuyor
Sen bir aylak, bir uyurgezersin, bir istiridyesin. Tanımlar saatlere, günlere göre değişiyor ama taşıdıkları anlam az çok belli: Yaşamanın, harekete geçmenin, bir şey yapmanın pek sana göre olmadığını hissediyorsun; sadece sürüp gitmek istiyorsun, sadece bekleyişi ve unutuşu istiyorsun.
Sayfa 20Kitabı okuyor
İnsanlardaki her duygu bir renktir.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Oysa yüzüme söyleseydi, bir başkası var deseydi sevinirdim.
Sayfa 26Kitabı okuyor
Çağımızda geçmiş yüzyılların bilmediği, kısa ömürlü bir yaratık yaşıyor. Sinemadan çıkmış insan. Gördüğü film ona bir şeyler yapmış. Salt çıkarını düşünen kişi değil. İnsanlarla barışık. Onun büyük işler yapacağı umulur. Ama beş-on dakikada ölüyor. Sokak sinemadan çıkamayanlarla dolu; asık yüzleri, kayıtsızlıkları, sinsi yürüyüşleriyle onu aralarına alıyorlar, eritiyorlar.
Sayfa 24Kitabı okuyor
“Hep ölçülü-biçimli mi davranmak gerek? Kim demiş? Başkaları onu eve gidecek sanırken o gidip bir meyhanede içecek.”
Sayfa 18Kitabı okuyor