Niçin hep onu düşünüyor, niçin o geliyordu gözlerinin önüne? Uykuda, düşte hep o vardı. Her nereye baksa onu görüyordu. Kime neye dokunsa, önce ona dokunuyordu.
Niçin hep onu düşünüyor, niçin o geliyordu gözlerinin önüne ? Uykuda, düşte hep o vardı. Her nereye baksa onu görüyordu. Kime, neye dokunsa, önce ona dokunuyordu.
Demirci, kalabalığın arasına katılmış, sevinçle:
"İmana geldi kafir," diyordu. "Korku onu imana getirdi. O, altın sarayının, mermer, gümüş sarayının yerle bir edileceğini anladı. Anladı da dize geldi kafir," diyordu.
Herkes hayranlıkla demirci Hüsoya bakıyordu.
"Biz hep böyle, her şeyde birlik olsak, kimse bize diş geçiremez. Bize dağlar, şahlar dayanamaz. Hiç kimse... Yeter ki böyle birlik olalım."
Arkasından, bazı kimseler, sarayın yakınları: "Ateşperest," diyorlardı. "Din düşmanı! Sana ne? Birlik olsak olmasak. Sen bir ateşe tapansın."
Ve demirci bu arkasından söylenenleri duymuyordu.