“Adaletsizliğin kendisi kötü değildir ama o adaleti uygulamak için seçilenlerin yaşattıkları kötülüktür.”
“Ne kadar da zor geçmişi kabullenip onu bir kenara bırakmak.”
7/10 puan verdi
Nihayet Kral IV. Henri Fransa tahtına oturunca İspanya maceramız sona eriyor ve 17. yüzyıl Fransa’sına dönüp Paris sokaklarına uzanarak hız kesmeden serüvenimize devam ediyoruz. Her zaman olduğu gibi bu kitapta bir öncekinin finalinden devam ediyor. Ama bu kez aradan 20 yıl geçiyor. Fausta’nın hazinesinin peşine düşen Engizisyon yine ön planda. Kötülük, Louvre sarayında yeni karakterlerde vücut buluyor. Bu kitapta bizim için en büyük sürpriz elbette Pardayan’ın yolunun oğlu Jehan ile kesişmesiydi. Birbirlerinden habersiz atıldıkları maceraları okumak keyifliydi. Yine de yeni karakterlerle renklenmesine rağmen geçmişe özlem duyduğumuz bir devam kitabıydı.
Jehan’ın hayatı, düşünceleri, tavrı, tarzı hatta aşkı yaşama ritüeli o kadar babasına benziyordu ki, sanki ikinci kez aynı şeyleri okuyormuşuz hissi yaşadık. Geçtiğimiz kitapta bıraktığımız karakterlerin bir kısmının akıbetini öğrenemedik, bu kitapta da birçok şeyin ucu açık kaldı, bu da bizi rahatsız etti açıkçası. Diğer yandan seri bir bütün olarak keyifli ilerliyor ama üzülerek bu kitabı diğerlerine nazaran daha az sevdiğimi söylemeliyim.
Pardayan tanıştığımızda yirmi yaşındaydı ama yıllar ona bonkör davranmadı, o artık yaşlı bir şövalye. Pek mümkün görünmüyor ama dilerim bize erken veda etmez ve finali onunla yaparız. Geriye kaldı üç kitap. Bakalım bizi neler bekliyor. 
satir.arasindaki.kiz
İnsan, sahip olduğunu düşündüğü şeyin eksiğidir aslında. Ve o neyin eksikliğine düşerse onu sevip ona âşık olur.
Sayfa 33
Platon’a göre insan kendinde olmayanı sevmeye eğilimlidir. Kimde ne eksikse hayatının merkezine koyduğu şey de odur.
Sayfa 33
Kendimizi tanıdığımız oranda hakikate yaklaşır, kendimize yabancı olduğumuz kadarıyla hakikatten uzaklaşırız.
Sayfa 32
Kurtlar aslında kuzuların değil, onları yedikten sonra alacakları hazzın ve doygunluk hissinin peşindedir.
Sayfa 28
“Hiç kimse bile bile kötülük işlemez, kötülük bilginin eksikliğinden ileri gelir.”
Sayfa 21
Bir gün herkes ölecekti nasıl olsa, ancak nasıl öldüğümüzden çok nasıl yaşadığımız çok daha önemli değil miydi?
Sayfa 19