Ahmet Mithat Efendi'yi, onun kalemini, tarzını, onun hayata bakış açısını, Tanzimat dönemini, o dönemin ifadesiyle "alafrangalaşmaya!" çalışan kişilerin nasıl arada sıkışıp kaldığını, aslında ideailst bir insanın da nasıl olması gerektiğini anlatan bir eser... Sıkıcı bir kitaptır önyargısından bağımsız aslında komik ve eğlenceli bir kitap... Ahmet Mithat Efendi kendine has tarzıyla arada çok gereksiz bilgiler verip(Osmanlıca metinler,harfler,bazen müzik notaları ve bazen Divan Edebiyatı şairlerinden gazel örnekleri gibi ...) çoğu zaman da hikayeye yön vermesi, okuyucuya adeta bir meddah tarzıyla öğütler vermesini geçersek Felâtun Bey ile Râkım Efendi'nin hayatı gerçekten merak ve heyecan uyandırıcı...O dönemin Babıali'sini,İstanbul'unu, özellikle de Beyoğlu ve çevresini,toplumun özellikle de bir şekilde alafrangalaşmaya çalışan toplumun eğlence ve aile yaşamını merak edenler için güzel bir eser...Yazarın yanlış batılılaşmaya karşı olup aydın bir insanın nasıl olması gerektiğini anlatırken yozlaşmış ve eskide kalmış bazı toplum normlarına (cariyelik,esirlik,kadına karşı olumsuz duruş ...)karşı tutumunu da gayet açık bir şekilde görebilirsiniz. O dönemin alafrangalaşma tartışmalarına da ışık tutan bir eser... Özellikle edebiyat fakültesi öğrencileri,edebiyat öğretmenleri Tanzimat dönemi edebiyatını daha iyi anlamaları açısından muhakkak okumalıdır. Tabii o dönemi merak edip az çok eski edebiyat bilgisi olanlar da gayet zevkle okuyacaktır.