Çanakkale, Bir Büyük Destandır.
Çanakkale, Gerçek Efsanelerin Öyküsüdür.
Çanakkale, Yenilmezlerin Yenildiği Yerdir.
Çanakkale, Türk milletinin Anka Kuşu gibi küllerinden doğduğu yerdir.
Çanakkale, " Ben size ölmeyi emrediyorum, bir adım dahi geri gitmek yoktur" diyen Mustafa Kemal gibi bir kumandanın, bu emrini yerine getirmek için gözünü bile kırpmadan, tüfek kabzalarına teyemmüm eden ve ölüme koşanların destanıdır.
Çanakkale, dünyanın en kanlı savaşlarından biridir.
Çanakkale, öyle bir kanla yazılmıştır ki, bizler onların kan borcunu asla ödeyemeyiz.
Herkes bilsin ki; BU VATAN YA BİZİMDİR, YA DA HİÇ KİMSENİN!
Mehmet Akif Ersoy'la bitirmek isterim:
Vurulup, tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna Ya Rab ne güneşler batıyor.
Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker
Gökten ecdat inerek öpse o pak alnı değer.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın.
Bundan tam 100 yıl önce yokluklar ve imkansızlıklar içerisinde yazılmış bir destandır Çanakkale.
Gazi Mustafa Kemal önderliğinde bu destanı canları ve kanları ile yazan tüm şehit ve gazilerimizi saygı, minnet ve şükran ile anıyoruz.
Yüzyıllar boyu unutmamak ve unutturmamak dileği ile…
Bunlar birer hikâye değil, efsane değil olsa olsa toprağa kanla yazılmış bir destandır.
Bira destandır CANAKKALE
Geçtin o kesik kolla önümden mütebessim
Bir gözyaşı bir ukde-i muzlim gibi hissim
Toplandı meraretle gelip göz bebeğimde
Çarpıştı o mazlum o kesik koldaki ukde
Bouvet zırhlısını isabetli atışıyla vuran Cideli Mahmut Çavuş, iki ayağını kaybetmişti. Sargı yerinde tedavisi yapıldığı sırada Bouvet'nin batmakta olduğu haberini aldı. Hemen, "Beni top başına götürün!" diye haykırdı.
Mahmut Çavuş'u sedye üzerinde top başına götürdüler. Düşman zırhlısının batışını seyretti. Sonra da görevini hakkıyla yapmanın huzuru içinde gözlerini bu âleme kapatıp ebedî âleme açtı.
Sayfa 75Kitabı okudu
