Okullar sıkıcıydı, sevimsizdi, disiplin yuvalarıydı. Ama okuyanlar gençti. Bu yüzden öğretmenlerine küçük şakalar - bazen büyük şakalar - yaparak, aşık olarak, kopya çekerek, okuldan kaçıp sinemaya giderek o yılları geçirdiler ve büyüdüklerinde özlemle andılar, çünkü o yılları andıkça gençliklerini hatırlıyorlardı.
Sayfa 91Kitabı okudu
Hayatları Beyoğlu'nun arka sokaklarında hazin bir şekilde biten sinema emekçileri, figüranlar kahvesinde son sigaralarını içerek son günlerini yaşadılar ve sessiz sedasız öldüler, sessis sedasız gömüldüler. Yeşilçam Sokağı'nda bir arada bulundukları kahvelerin camlarına küçük kağıtlar asıldı ve cenazeleri için para toplandı.
Ama 70'lerde çocuk ve genç olanlar için sinema hep büyülü bir törendi.
Sayfa 187Kitabı okudu
O yılların öğretmenlerinin büyük kısmı aynılığı öneriyor, tüm öğrencileri "mum gibi" kılmak için çaba harcıyorlardı. Özgürlük değil,
itaat asıldı. Farklılık değil, "herkes gibi"lik makbuldü.