En sonunda da bütün gün oynamak üzere bir parka gittik. Hemem Buraya Gel Milo isimli siyah küçük bir köpeği olan kadın sayılmazsa, genellikle kendi başımızaydık.
Bir de tembeldi ki, sormayın. Kapı çalındığında, ben havlayana kadar havlamak aklına bile gelmiyordu, hem de CJ'in dünya üstündeki tek koruması biz olduğumuz hâlde. O nedenle fazlasıyla uyanık olmak ve koridor tarafından gelen en ufak bir seste havlamak zorundaydım.
Havlamamız gerektiğini biliyordum çünkü kapı ne zaman çalsa CJ çok sinirleniyordu. "Hey! Kesin! Susun! Yeter!" diye bağırırdı. Kelimeleri anlamıyordum ama anlam gayet açıktı: CJ kapının çalınmasından huzursuzdu, havlamaya devam etmeliydik.
Bazı insanlar etraflarında bir köpek bulunmasının kıymetini bilemiyorlar. Böylelerinin olduğunu bilmek çok üzücü doğrusu. Gloria'nın da o tür bir insan olduğunu biliyordum. Belki de bu nedenle asla gerçekten mutlu olamamıştı.
Birisinin, "Molly!" diye seslendiğini duydum
Başımı çevirdim. İşte oradaydılar. Kokusunu aldığım insanlar oradaydı. Hayatımda sevdiğim herkes, suyun kıyısında durmuş, gülümseyerek el çırpıyordu. Ethan ile Hannah'ın ve Trent ile CJ'in en önde olduğunu gördüm. Andi, Maya, Jakop ve diğer herkes de onlarla birlikteydi.
Ethan el sallayarak, "Bailey!" diye bağırdı.
Adım Toby'ydi, Buddy'ydi, Molly'ydi, Max'ti, Bailey'di ve Ellie'ydi. İyi bir köpek olmuştum, bu da ödülümdü. Artık sevdiğim insanlarla birlikte olacaktım.
Neşeyle mırıldanarak döndüm ve o altın kıyılara doğru yüzdüm.