Colson Whitehead’ in okuduğum 3. kitabı. Yeraltı Demiryolu ve Nickel Çocukları kitaplarını çok beğenmiştim. Gerek konu, gerek konuyu ele alış şekli ile oldukça ilgi çekici bir anlatıma sahipti.
Ancak üzgünüm ki Harlem Ritmi’ ni aynı keyifle okuyamadım. Belki New York’ ta yaşamış olsaydım o his bana daha çok geçerdi.
Çok fazla New York daha doğrusu Harlem bilgisi mevcut. Cadde isimleri her cümlede karşımızda. Harlem sokaklarının siyahileri ve karakterlerin yaşam öyküleri da biraz karışık bir şekilde anlatılmış gibi geldiği için ana hikayeden okuru koparmasa da dikkat dağınıklığı yapıyor.
Pek keyifle okumadım.
Yakında bu demiryolunu ne kadar çok seveceklerini, demiryolunun hayatlarının merkezi olup onlara ne gibi endişeler ve değişiklikler getireceğini tahmin edemezlerdi.
Demir Yolu Çocukları adını çok duyduğum ama bu zamana okumadığım bir çocuk klasiğiydi.İş Çocuk Klasiklerinden çıkan Kısaltılmış Metnini okudum.Hikaye beni çok sardı ve İletişim Yayınlarından Uzun Metnini de ilk fırsatta alıp okumayı planlıyorum.
Üç kardeşin bir gün babaları evden ayrılır ve bu üç kardeş anneleriyle birlikte başka bir kasabaya taşınmak zorunda kalırlar. Ailenin bir anda hayatları tamamen değişmiştir.Çocuklar bir gün babalarının döneceğine dair inançlarını hiç bir zaman kaybetmemişlerdir.Ve bu inanca tutunarak kendilerine Demiryolu kenarında yeni bir hayat kurmuşlardır .Roberta,Peter ve Phyllis kardeşlerden öğrenilecek çok güzel dersler ve mesajlar var o yüzden kesinlikle okunması gerektiğine inandığım bir klasik.Şimdiden okuyacaklara keyifli okumalar dilerim...
Merhaba arkadaşlar. Günaydın! Elveda Jack London. Paranın hem ne kadar güzel hem de ne kadar iğrenç bir obje olduğunu kanıtlar nitelikte bir kitap değil de nedir bu eser. Yine baş konumuz ‘Altın’ ve buna olan düşkünlük. Bir insanın bu konuda epey şanslı olması, zengin olması, iş kurması ve yücelmesi ama akabinde pek çok zengin gibi adeta bir