Birlikte mekânsız bir hale gel, yokluğun ta kendisinde yer edin, ikilik fikrini taşıyan her başı kes, as puta tapanın boynuna.
Bu kudsî dudu kuşunu, kanatları belirmeden, varlık kafesinde, şükrane olarak şekerle besle.
Ezel sarhoşu oldun mu ebed kılıcını al, bir Hintli’ye benzeyen varlığı Türk’çesine yağmaya koyul.
Varlık tortunu süz, sızır,
Sayfa 500Kitabı okudu
Adem:
yeni yaratık hiç aralıksız konuşuyor. en hoşlandığı şey de her gördüğü nesneye bir ad takmak.
ben artık hiçbir şeye ad takamaz oldum. yeni yaratık, karşımıza çıkan her şeye, daha ben ağzımı açmaya kalkmadan bir ad koyuveriyor. koyduğu her adı da aynı nedenle açıklıyor. öyle bir görünüşü varmış o nesnenin. dudukuşunu ele alalım. sözde insan bu yeni kuşa daha ilk bakışta anlayabilirmiş. dudu dedi, dudu kaldı kuşun adı tabii. öfkeden bitkin düşüyorum artık, ama bana mısın demiyor. dudu! gerçekte, ben ne kadar dudu isem o kuş da o kadar dudu!
Şefkat dolu bir nezaket
Ona yeni bir şey öğretiyormuşum gibi değil de, tatlı bir şaşkınlık içindeymişim gibi, çok doğal bir sesle "Aaa, şu gelene bak! Dudu! Dudu!" deyiverdim.
Sayfa 32 - Yapı Kredi Yayınları, Havva'nın GüncesiKitabı okuyacak
