Havalar kurak giderse ekinler yanar, sulak olursa çürür...
Sayfa 23 - Özgür Yayınları
Deliliğin birinci kanıtı, akıllılık iddiasında bulunmaktır.
Karanlıklardan gelen lafza-i Celal'in heybeti öntinde tüylerimiz diken diken oldu. Madam Altınyan titreye titreye kolumdan sikarak fisıl fısıl kulağıma: "içeride bir hoca vardır. Okor, püf idor. İnsandir acep? Yoksam evliyadır?" Virjini ağlayarak:
"Bu Müslüman evliyadır. Gâvuruz deyi şimdicek bize çarpar ise?
Kadınların bu korkularını teskin için mavera-yı kabirden işitiliyor gibi şu cevap geldi:
" Korkmayınız gözüm. Korkmayınız. Ne evliyayım. Ne cinim. Ben de zalim haydutlar eline düşmüş sizin gibi beniâdemim.
Madam Altınyan:" Vah zavallicık, bu fatal kuyu içerisine bizden evvel düşmüş insanlar vardır. (Karanlıktaki mechul zata hitaben) Baba efendi, biz bunda bir tnebr içerisinde kalmışız.Nereye gideceğiz bilemoruz. Bize biraz yürek veriniz ki yürüyelim."
Sayfa 197 - EverestKitabı okudu
Ah kardeş ah, beni deşme. Irak cephesindeydik. Zabitimizi oldürdük. Biz beş altı nefer firar ettik. Bu öyle bir mecburiyetti ki nasıl anlatayım, uzun. Hükümetler birbirine, asker kaçakları biz de bütün insanlara harp ilan ettik. Eskyaliğa vurduk. Çalarak, öldürerek yaşamaya başladık. Karı demedik kız demedik genç demedik ihtiyar demedik. Köy demedik, kasaba demedik kestik, vurduk, yaktik, yıktık. Kurşuna dizilmek istersen memlekete git, divan-ı harbin huzuruna çık. Ölmedense öldürmesi daha kolay değil mi efendi? Zaten memlekette ne kaldı ki! Ne tarla kaldi ne ev ne ana ne avrat ne evlat. Mademki senin ocağını yıktılar,canını yaktılar,sen de rast geldiğinni yakar yıkarsın vesselam.Dünya canavar oldu. Sen kuzu kalırsan ot bulamazsın. Ölür müsün öldürür müsün, diye işte alemin bu haline derler.
Sayfa 70 - EverestKitabı okudu