Bazen rüzgar bile, ağaçlar, dallar , yapraklar , hatta dalgalar..Nihayet engellemesi elimde olmayan bütün şeyler de öteki elemlerle birleşerek beni eziyor..
"Fakat şimdi sanki bütün yaşayan insanların, bütün yaşamış ve ölmüş insanların elem yükü hep benim omuzlarımda, hepsini ayrı ayrı çekiyorum."
"Hiçbir şey bulamıyorum ki ruhuma bir kanaat esintisi verebileceğini zannedeyim."
Yaşadığı hayat, ruhunu öyle duygusallıkla yaralar duruma getirmişti ki, artık en ufak ve sıradan şeyler bile onun büyük ızdıraplar çekmesine vesile oluyordu.
Seninle ölmek! Bu sonsuz, bu görkemli, bu dünyanın ötesindeki yokluğun içine seninle el ele girmek... Hayat buna izin veriyorsa, bu kadar sıkıntıların ne önemi kalır?
Bütün insanlardan, havadan, gökyüzünden, güneşten... Her şeyden nefret ediyordu.