Seni gölgenin olmadığı
bir yerde bekleyeceğim....
Çölün ortasında güneş batarken
Kızgın kumda ayak izlerin olacak
Susuzluğum geçer sesini duyunca
Kokun, denizden kuraklığa esecek
Seni gölgenin olmadığı
bir yerde bekleyeceğim....
Biliyorum er geç geleceksin yanıma....
Mayıs
"Dünyayı tanımıyorum."
Anne başını çevirdi. Alçak sesle, kendine konuşur gibi:
"Ben de" dedi. "Onu bilip anlayan var mı diye düşünüyorum. Hepimiz, ne denli yaşlanırsak yaşlanalım, çocuk kalıyoruz. Hiçbir şey anlamıyoruz."
Artık daha az utanıyordum ve gerçek dünyanın, benim hayalimdeki dünyadan çok farklı, bilinmez bir organizma olduğunu daha iyi anlıyordum. Evvelkilerinden daha yoğun bir ümitsizlikle başbaşaydım