Anneciğim sen gittin ben bittim
Kayboldum yittim
Hep derdin ya sen
“İyi insanlara rast gelesin kızım." diye
İyi insanların nesli tükeniyor be anne!
Dünya her geçen gün gidiyor kötüye
İnsanı çıkarıyorlar çileden durduk yere
Sabrını taşırıyorlar habire
Yıllar var ki iyi olmayı seçtim ben
İçim de dışım gibi gerçekten
Siz hiç su içen insana dokundunuz mu?
İşte ben bu örnekteki kişiyim
Gözümde tütüyorsun canım annem
Gel artık ya da ben geleyim yanına dur sen...
hanife çıta- EYLÜL
Kime sorsam dertli
Hem hisli hem kederli
Aşkları bilmeceli
Sevdaları yarım yarım heceli
Kime sorsam dertli
Kimi grip olmuş, kimi migrenli
Sol yanları ağrıyor besbelli
Kırılmış kalpleri, yaşamları çileli
Kime sorsam dertli
Fakat biri beni dinlemeli
Çektiklerimi görmeli
Senden haber getirmeli
Hasretimi bitirmeli
O başkasıyla evlendi dememeli
Üzmemeli beni hayata küstürmemeli
Kime sorsam dertli
Sen neredesin kimlesin be sevgili?
hanife çıta- ağustos
****""**""**''''**"""*****"""""****"""""****"*"""""""***"""""""***"""
_ Sahi sen ne diyorsun?
_ Ben ne dediğimi biliyor muyum?
_ Fena aşıksın!
_ Çok aşığım...
_Terk etti seni, yine de....
_ Yine de şuanda gelse...
_ Gelse hemen ayaklarına kapanırsın.
Ne olacak senin sonun böyle?
_ Toprak....
Hanife Çıta - Ayaklarımda 6 yıldır teşhis edilemeyen bir hastalıktan dolayı yoğun bir karıncalanma ve uyuşma var yürümekte çok zorluk çekiyorum...Eğer benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?
A) İntihar ederdim
B) Riskleri olmasına rağmen ameliyat olurdum
C) Zorluklara alışmaya çalışırdım
D) Bir umut fizik tedaviye devam ederdim
E) İnsanların arasına karışırdım
F) Şiir yazmaya ve Şiirlere sığınmaya devam ederdim...
G) Arkadaşlarımla, Sevdiklerinle ve beni sevenlerle teselli bulurdum.
Hiç yaşamamışlar gibi göçüp gitti onlar aramızdan...
#Baba tut elimi
Bu cehennemden kurtar beni
Sıkışıp kaldığım yer belli mi?
Sesim sana geldi mi?
Baba tut elimi
Nefesim tükenmeden kurtar beni...
Ölüm ve Yaşam...Bu ikili birbirine pamuk ipliğiyle bağlı değil mi? Deprem onları bir kaç dakikada bizlerden koparıp aldı...Anneler, babalar, nineler,
Öncelikle kitabın ismi çok güzel seçilmiş. "Deprem" "Depresyon" ne kadar da benzer kelimeler. Sadece ses olarak değil mana olarak da. Depresyon da ruhsal bir çöküntüyü ifade ediyor. Depresyon dolu zamanlar...
Şiirlere gelecek olursak gayet hisli yazıldıklarını düşünüyorum. Şekilsel bakımdan usta şairlere kıyasla doğal olarak o kadar iyi olmasa da birçok şairden daha hisliydi, ciddiyim. Okuması bence keyifliydi. Farklı bakış açılarından yazılan şiirler vardı. Kimi zaman bir kadının kimi zaman bir askerin kimi zaman bir çocuğun... Kitabın başında bazı depremzedelerin yazılarının da yer alması güzel bir detay olmuş. Tüm bunlar acılara empati yeteneğimi arttırdı.
Kitabın geliri depremzedelere bağışlanacağı için bu toplumsal hareketinden ötürü yazara teşekkür ederim. Şu günlerde böyle güzel şeylere ihtiyaç var.
Hanife Çıta / Depresyon
Kısa bir süre önce yaşadığımız ve hepimizi derinden sarsan depremi unutmamız mümkün değil. Türkiye’nin yaşadığı bu üzücü olayı dizelerine taşımış Hanife Hanım. Aslında hepimizin duygularına tercüman olmuş.
Kitabın başında depremi yaşayanların yazdıklarının paylaşıldığı bir bölüm ve depremi anlatan bir resim bulunmakta. Ayrıca depremde gönüllü olarak yardımlarda bulunup 39 canın kurtarılmasında emeği geçmiş yazarımızın. Bu kitabı önemli kılan en büyük unsur da kitabın tüm gelirinin depremzedelere gönderilecek olması.
“Doğuyor ve ölüyoruz
Göz açıp kapayıncaya kadar
Geçiyor zaman…” demiş.
“Enkazlardan çıkardım halkım
Mısralarımın arasına koydum sizi ben…” diyerek devam etmiş.
Kimi mısralarda bir kızın depremde kaybettiği kitaplarına ağlaması var, kiminde bir çocuğun kayıplarına feryadı. Bazılarında kötü yapılmış evlere olan isyan, bazılarında kişilerin kayıtsızlığı.
Tüm içini dizelerine dökmüş Hanife Hanım. Hepimizin sesi olmuş bir yerde. Okurken boğazım düğüm düğüm oldu. O zamanları tekrar tekrar yaşadım. Kitabın adının tüm dizelere hitap ettiğini düşünüyorum.
Yazarımızın emeğine ve yüreğine sağlık…