Ortalıkta gözükmese de iyi olan bir insanın varlığı, görünür olan ama sadece iyilik taslayan pek çok insanın varlığından daha iyidir.
Bir haziran günü çimen, karaağacın gölgesine dedi ki, "Sürekli sağa sola oynayıp benim rahatımı kaçırıyorsun."
Gölge de şöyle diyerek yanıtladı: "Hayır ben değilim o. Göğe doğru bak. Rüzgâr doğuya ve batıya doğru hareket eden bir ağaç var, güneş ve yeryüzünün arasında duruyor."
Çimen de yukarı baktı ve ilk ağacı gördü. İçinden aynen şöyle dedi: " Bak sen! Orada benden daha büyük bir çimen var."
Ve çimen sustu...
aşk ve nefret.
Bir kadın bir adam şöyle dedi: "Seni Seviyorum."
Ve adam da cevap verdi: "Tüm kalbimle istediğim senin aşkına layık olmak."
Kadın ise," Beni sevmiyor musun yoksa." diye karşılık verdi.
Adamsa yalnızca süzdü kadını gözleriyle ve hiçbir şey söylemedi. O anda kadın yüksek sesle, "Senden nefret ediyorum!" diye haykırdı.
Adam da kadını, "Öyleyse, tüm dileğim senin nefretine de layık olmaktır, " diye yanıtladı.
Bir zamanlar, bahçesinde bir çok nar ağaçı bulunan bir adam vardı. Adam, yıllar yılı sonbahar narlarını gümüş bir tepside evinin dışına koyardı ve tepsinin üzerine kendi yazdığı notlar bırakırdı.
Notlarda şöyle dedi: "Buyrunuz alınız bir tane." İnsanlar gelip geçti fakat hiçbiri narlardan alan olmadı. Adam da kendi kendine düşündü ve bir sonbahar, gümüş tepside narları koymadı evinin dışına, fakat daha da büyük harfler kullanarak şü notu yazdı: "Bu topraklarda yetişen en güzel narlar buradadır, ancak onları diğer tüm narlardan daha fazla gümüşe satarız."
Şimdi ise sıkı durun: Mahallenin tüm kadınları ve erkekleri narları satın almaya koştular.
"Son derece küçük olan, son derece büyük olanın isteğiyle öldü! Peki biz neyiz o halde? Neyiz biz?"
"Bana uyanıkken gördüğün düşlerle gel ki, anlamlarını sana söyleyebileyim. Ama uykuda gördüğün düşler ne benim bilgeliğime ne de senin hayal gücüne aittir."
"Filozofun ruhu kafasındadır.
Şairin ruhu yüreğinde gizlidir."
Ben şu koca okyanusun bir damlasıyım yalnızca.
Günün kaderi rüzgarın bileğinde asılıydı, ne kadar şıngırdıyorsa o kadar yavaşlardı an.
Ben dünyayı gönül gözüyle görmek isterim. Gönül gözüyle görebilmek için, kişinin kendini tanıması, nefsini yenmesi gerekir. Kendimi tanımadan, insânı kâmil mertebesine ulaşamam. İnsânı kâmil olamazsam, Allah'la bir olup onunla bütünleşemem. Benim bir çare ruhum da gezgin bir yıldız gibi sonsuza kadar azap içinde dolanır durur gökyüzünde.
Sayfa 60 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
