Öfke. Vücuduna çivilenmiş, her bir kasına, her adımına işlenmiş bir öfke. Yüreği bedeninden çekilinceye kadar savaşacaktı.
Ona ait değildi bu mutluluk ama kaynaktan çıkıp kaynağa dönen bir enerji akışı, içinden geçiyordu. Öteki dünyanın armağanlarını kendine mal etmeye kalkanlar, ölü bir dal gibi kurumaya mahkûm...
"Kafanın içinde başarısızlık fikri ile yola çıkarsan, peşinen başarısızlığa uğramışsın demektir."
Sayfa 106 - Remzi KitabeviKitabı okuyor
Köhnemiş geleneklere saplanmış kalmış ve geleceğe dair hiçbir ufku olmayan bir adam.
İnsanoğlu güneşe başkaldırdığında, Ra dünyaya kana susamış bir aslan formunda kendi gözünü göndermişti; bilginin ve kutsal dilin sahibi Tot'un müdahalesi olmasa, Ra bu yırtıcı asilerin ırkını yok etmiş olurdu.
Sayfa 184Kitabı okudu
Yaratıcı gülümsediği zaman, tanrılar doğdu; Yaratan ağladığındaysa insanlar var oldu. İnsanlar Tanrı'nın gözyaşlarıdır; onlar ki ışığa isyan ederek Altın Çağı bitirdiler, bu yüzden şiddet ve nefret ortaya çıktı ve insanlar kötülerle birlik oldular. Buna rağmen Yüce Tanrı bizi terk etmedi.
Sayfa 133Kitabı okudu
"Sessizliğin, ruhu, çiçekli bir ağaç gibi geliştirip büyüttüğü kutsal yazılarda belirtilmez mi?"
Sayfa 121 - Remzi KitabeviKitabı okudu
