Ve bir gün Kazım Karabekir Çankaya Köşkü'ne toplantıya geldiğinde, onu coşkuyla karşılıyor. ''Gel diyor, ''Gel! Sana çok mühim bir şey göstereceğim.'' Alıyor onu, içi pıtrak gibi açmış çiçeklerle dolu o portakal sandıklarının yanına götürüyor. ''Buna çok iyi bak paşam'' diyor gözlerinin içi gülerek. ''Bu benim ikinci Sakarya zaferimdir!''
Diyebiliriz ki bir çiçek açtırmayı, bir savaş kazanmakla bir tutan o lider sayesinde Ankara bugün yemyeşil bir kenttir. Bu şehirde açan ilk çiçeği, bu Cumhuriyet'in kurucusu yetiştirmiştir.
Eğer vatanı biz düşünmez, yaralarını biz bağlamaz, onun istikbalini biz hazırlamazsak bilmeliyiz ki bunları düşünecek hiçbir devletli yoktur.
Karabekir paşa; sultan Abdülhamid han dönemi için söylüyor.
Kitap ve evrak yakmak Türk tarihinin en lekeli sayfalarını teşkil eder.
Osmanlı ordusunun iyi eğitimli, bilgili mensupları hiç az değildi. Dört dili çok iyi bilen, iyi ressam olan Enver Paşa, Arkeoloji Müzesi'nin zengin kütüphanesine dört dilde arkeolojik raporlar ve sayısız tarihi eserleri ile dolduran ve kendisi de tarih ve matematik dalında da eserler veren müşir Ahmet Cevad Paşa, çocuklara müzikal oyun yazacak kadar her dalda becerisi olan Kazım Karabekir Paşa veya Rusça dahil dört-beş dili iyi bilen Kutü'l Amare'nin asıl komutanı Albay Nurettin (sonraki sakallı Nurettin paşa) Nazım Hikmet'in dayısı Ali Fuat paşa... Bu gibi örneklerin içinde ulu önderimiz, sosyal bilimlerdeki ve sanat dallarında dehasını, yönlendiriciliği ile ortaya koydu.
Vatana ihanet bin bir türlü olur. İşte biri de böyle idi.
Manastır’da staj yaptığım bölüğümün fişeklerini birer birer elden geçirdi- ğim zaman birçoğunun barutlarının eksik olduklarını da görmüş ve pek acı üst makamlara yazmıştım. Barutlar çalınıyor veya dökülüyordu. Çünkü kurşunlar zamanla oynuyordu. Yahut ki el ile açılıp barutu çalındıktan sonra yerine ko- nuyordu. Bu marifeti tezkere alan Arnavut askerlerin yaptığını öğrenmiştim. Memleketine giderken eli boş gitmiyordu. Sultan Hamid’in ve onun hamiyetsiz, vicdansız muhitinin süvari alaylarımızın günün birinde bir Alemdar Ordusu gibi İstanbul üzerine yürüyeceklerinden korktuklarını, daha doğrusu hayvanlar gibi ürktüklerini pekâlâ biz de Manastır’da anlıyorduk.
İttihatçıların maksadı hürriyetti. Hürriyetçilerin maksadı da ittihattır. Herhalde önce ittihat, sonra hürriyet gelecek.
Sözün kısası kurbanlık koyunlar gibi gözü bağlı bir tarafa gidiyoruz. Kumandanlar ihtiyar, korkak, bilgisiz ve tecrübesiz. Ben kendi hesabıma tecrübesiz, en genç bir erkân-ı harbim..
İttihat ve Terakki Cemiyeti, tarihimizin her zaman için iftihar edeceği bir teşekküldü..
Muhtelif ırkların mekteplerini gördüm ve bizimkilerle mukayeseler yaptım aradaki fark insanın yüreğini sızlatıyor.
Yol gözlemenin hakikaten ateşten daha şiddetli olduğunu peki acı tadıyorduk.
İnsan bir adama bir kere aldanabilir, fakat ikinci aldanışa ahmaklık derler.
Ben bir Türküm, dinim, cinsim uludur Sinem özüm ateş ile doludur
İnsan olan vatanının kuludur
Türk evladı evde durmaz giderim.
Bu devlete hizmet etmiş olan ve Türküm diyen Türktür.