Ve bitmek bilmez yasların çürük izleriyle
Durup ateşe bakıyorlar.
Rüzgâr estiğinde hepsi ürperiyor
Gözleri değiyor toprağa
Ellerinde yanan odunlar taşıyan kadınlar
Siyah kazanların pası çökmüş yaşlılığıyla
Dolaşıp duruyorlar.
Ateşin öfkesi kabardığında
Sesler artıyor.
Orada ateş hiç bitmiyor
Söndürmek bir belâ
Göğüsleri pörsüyen kadınlar
Ellerinin korkunç inceliğiyle
Tutacakları odunların sertliğini düşünmekte
Ve susmaktalar.
Sustuklarında yaşları farkedilmiyor
Toprak kokuyor bağırdıklarında
Nereye yaslanacaklarını unuttuklarından
Gözlerini toprağa bırakıyorlar
Çünkü bulutlar gökte kalıcı değil
En içten
Toprağa veriyorlar kendilerini
Ve gülmeyi hatırlıyorlar arasıra
Başka Karşılaşmalar
"Beklemeyi bilen kan,
Taş olmayı da bilir.
Dünyada olmak acıdır. Öğrendim."
Bejan Matur
Sayfa 141Kitabı okudu
"Bir gün gerçekler hayallerden daha güzel olucak."
zor olan
En başa gidelim
Tutkuya
Bana geldiğin gecenin
Kanatlarına.
Nasıl uçtun ve çağırdın beni
O uçuruma
Ve nasıl kanattın.
Sayfa 105
Ben meleğe sırtımı dönsem de
Bir kıyı bakıyor bana.
Bir kıyı gidişimi izliyor.
Ey Tanrım
Bu yersizlik
Sen misin yoksa
Sen misin bu yersizlik?
Ey Tanrım
Nereye aidim
Bana bildir!
Durmadan varılan yer
Bir kıyı değildir artık!
İnsan, karşılaşma içinde olandır
Sınırdır çünkü
Ve ölüm.